คำผรุสวาท คือ

• การกล่าวดูหมิ่น
  การด่าว่า
  การด่าว่าอย่างรุนแรง
  การประนามอย่างรุนแรง
  การใช้ผรุสวาท
  ผรุสวาท

• คำ     ๑ น. ทองคำ เช่น หอคำ เชียงคำ. ๒ น. เสียงพูด, เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ, เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด
• ผรุส     ผะรุสะ-, ผะรุดสะ- ว. หยาบ, หยาบคาย. ( ป. ).
• ผรุสวาท     -, ผะรุสะวาด, ผะรุดสะวาด น. คำหยาบ. ( ป. ).
• รุ     ก. ระบายสิ่งที่ไม่ต้องการออกไป เช่น บริษัทรุคนงานเก่าออก พี่รุเสื้อผ้าให้น้อง.
• สว     สะวะ- น. ของตนเอง. ( ส. ; ป. สก).
• สวา     สะหฺวา น. ลิง. ( ข. ).
• สวาท     สะหฺวาด น. ความรัก ความพอใจ หรือความยินดีในทางกามารมณ์ เช่น รสสวาท พายุสวาท ไฟสวาท. ( ปาก ) ก. รัก ยินดี หรือ พอใจ เป็นต้น
• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาท     วาด, วาทะ- น. คำพูด, ถ้อยคำ; ลัทธิ, ความเห็น. ( ป. , ส. ).
• ใช้ผรุสวาท    กล่าวร้าย ซึ่งกล่าวประณามคนอื่น ซึ่งด่าว่า ด่าว่า
• การผรุสวาท    การใช้คําพูดหยาบคาย
• การใช้ผรุสวาท    การกล่าวดูหมิ่น การด่าว่า การด่าว่าอย่างรุนแรง การประนามอย่างรุนแรง คำผรุสวาท ผรุสวาท
• ผรุสวาจา    -, ผะรุสะวาด, ผะรุดสะวาด น. คำหยาบ. (ป.).
• คำผวน    น. คำที่พูดทวนกลับได้ เช่น ตกที่อิฐ ผวนเป็น ติดที่อก.
• คำผสม    คำสมาส คำประสม กระเป๋าใส่เสื้อผ้าที่ใช้ในการเดินทาง