คำผสาน คือ
- คำ ๑ น. ทองคำ เช่น หอคำ เชียงคำ. ๒ น. เสียงพูด, เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ, เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด
- ผสาน ผะ- ก. ประสาน. ( ข. ผฺสาร = บัดกรี).
- สา ๑ น. หมา. ( ป. ; ส. ศฺวนฺ). ๒ ( ถิ่น-พายัพ ) น. ต้นกระสา. ( ดู กระสา ๓ ), ชื่อกระดาษที่ทำจากเปลือกต้นกระสา ใช้ทำร่มเป็นต้น เรียกว่า
- สาน ก. อาการที่ใช้เส้นตอกทำด้วยไม้ไผ่ หวาย กก ใบลาน เป็นต้น ขัดกันให้เป็นผืนเช่นเสื่อ หรือทำขึ้นเป็นวัตถุมีรูปร่างต่าง ๆ เช่นกระบุง กระจาด.
- คำผสม คำสมาส คำประสม กระเป๋าใส่เสื้อผ้าที่ใช้ในการเดินทาง
- คำผ่าน คำรหัส คำสัญญาณ สัญญาผ่าน
- ผสมผสาน ก. เก็บไว้ทีละเล็กทีละน้อย, เก็บเล็กผสมน้อย.
- ผู้ผสมผสาน ผู้ทําให้ปนกัน ผู้ผสม
- คำผวน น. คำที่พูดทวนกลับได้ เช่น ตกที่อิฐ ผวนเป็น ติดที่อก.
- คำผัน n. คำที่เกิดจากการเปลียนแปลงรูปแบบเดิมกลายเป็นรูปแบบใหม่ ตัวอย่างการใช้: กฎการแปลงจะอธิบายการแปลงจากคำผันเป็นลำดับจนได้ประโยค
- คำผิด การใช้ศัพท์ผิด ความเน่าเปื่อย คำแผลง
- การผสมผสาน การผสม การรวมเข้าด้วยกัน การประสาน การผสาน การทําให้ลบเลือน
- ของผสมผสาน สิ่งผสม เพลงผสม
- ซึ่งผสมผสาน ซึ่งรวมกัน
- ผสมผสานกัน กลมกลืนกัน เข้ากัน
มือถือ