คำสมาส คือ

• n.
  คำที่ประกอบขึ้นด้วยคำตั้งแต่สองคำขึ้นไปมารวมกัน
  ตัวอย่างการใช้: คำว่า วัฒนธรรม เป็นคำสมาสระหว่างภาษาบาลีกับสันสกฤต

• คำ     ๑ น. ทองคำ เช่น หอคำ เชียงคำ. ๒ น. เสียงพูด, เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ, เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด
• สม     ๑ ว. เหมาะ, เหมาะกับ, ควรแก่, เช่น บ่าวสาวคู่นี้สมกัน เขาแต่งตัวสมฐานะ แสดงละครได้สมบทบาท เขาต่อสู้กันอย่างสมศักดิ์ศรี เด็กคนนี้แต่งตัวไม่สมวัย,
• สมา     ๑ สะมา ก. ขมา. ๒ สะมา น. ปี. ( ป. , ส. ).
• สมาส     สะหฺมาด น. การเอาศัพท์ตั้งแต่ ๒ ศัพท์ขึ้นไปมาต่อกันเป็นศัพท์เดียวตามหลักที่ได้มาจากไวยากรณ์บาลีและสันสกฤต เช่น สุนทร + พจน์ เป็น สุนทรพจน์ รัฐ +
• มา     ๑ น. พระจันทร์. ( ป. ; ส. มาสฺ). ๒ ก. เคลื่อนออกจากที่เข้าหาตัวผู้พูด เช่น มานี่ มาหาฉันหน่อย, ตรงกันข้ามกับ ไป. ว.
• มาส     ๑ น. พระจันทร์, เดือน. ( ป. , ส. ). ๒ ดู ราชมาษ, ราชมาส .
• ทำสมาธิ    ภาวนา ตั้งสมาธิ ทำสมาธิเจริญภาวนา
• คำสั่งสอนศาสนา    ความเชื่อ ธรรมะ ลัทธิ
• คำสบประมาท    คำเยาะเย้ย
• มีคำสนทนามาก    ชอบเจรจา ช่างคุย ช่างพูด ปากจัด ปากมาก พูดมาก โว
• คำสดุดี    คำสรรเสริญ เพลงสดุด
• คำสบถ    n. คำพูดหรือคำด่าที่หลุดปากออกมาเพื่อแสดงความรู้สึก ตัวอย่างการใช้: เขาชอบหลุดคำสบถที่หยาบคายออกมาบ่อยๆ จนติดเป็นนิสัยไปซะแล้ว clf.: คำ
• คำสรุป    บทสรุปของคำปราศรัย
• คำสร้อย    น. คำหรือวลีที่ใช้ลงท้ายวรรค ท้ายบาท หรือท้ายบทร้อยกรอง เพื่อความไพเราะของเสียงและความหมาย หรือเพื่อแสดงว่าจบตอน เช่น นาเฮย ฤๅ บารนี แก่แม่นา โสตถิ์เทอญ.
• คำสลัก    ความเท็จ v ชาดก ตารางอธิบายบนแผนที่แผนภูมิ นิทานสั้น ผู้เป็นตัวเอกของเรื่อง