คำแผลง คือ

• การใช้ศัพท์ผิด
  ความเน่าเปื่อย
  คำผิด

• คำ     ๑ น. ทองคำ เช่น หอคำ เชียงคำ. ๒ น. เสียงพูด, เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ, เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด
• แผล     แผฺล น. เนื้อหนังที่แตกแยกออกเพราะเป็นโรคหรือถูกของมีคมเป็นต้น เช่น ขาเป็นแผล; รอยชำรุด เช่น ทุเรียนเป็นแผล เนื้อผลไม้เป็นแผล.
• แผลง     แผฺลง ก. แปลงสิ่งเดิมให้เพี้ยนแปลกไป เช่น แผลงสระ แผลงพยัญชนะ. ว. ที่แตกต่างไปจากปรกติ เช่น เล่นแผลง คำแผลง.
• ผล     น. ลูกไม้ เช่น ผลมะม่วง ผลมะปราง; สิ่งที่เกิดจากการกระทำ เช่น ผลแห่งการทำดี ผลแห่งการทำชั่ว; ประโยชน์ที่ได้รับ เช่น ทำนาได้ผล เรียนได้ผล;
• ผลง     ผฺลง ก. ปลิดปลง, ฆ่าให้ตาย.
• ลง     ก. ไปสู่เบื้องต่ำหรือไปสู่เบื้องที่ถือว่าตรงข้ามกับขึ้น เช่น น้ำลง เครื่องบินลง, ไปสู่พื้นดินและพื้นอื่น ๆ เช่น ลงดิน ลงบันได ลงเรือ;
• ทำแผล    v. ทำความสะอาดบาดแผลและใส่ยาเพื่อป้องกันแผลอักเสบ อาจมีกันปิดปากแผลด้วยผ้าพันแผลอีกชั้นหนึ่ง ตัวอย่างการใช้: แผลที่ถูกไฟลวกต้องการการรักษาเป็นพิเศษ ต้องทำแผลวันละหลายครั้ง
• คำแถลง    -ถะแหฺลง (กฎ) น. คำชี้แจงต่อศาลด้วยวาจาหรือเป็นหนังสือ เพื่อประโยชน์อย่างใดอย่างหนึ่ง.
• คำแปลง    คำอนุพันธ์
• แผลงๆ    ล้ําหน้า แปลกใหม่
• หุ้มแผลง    -แผฺลง น. กรรมวิธีในการหุ้มพระพุทธรูปด้วยแผ่นเงินหรือแผ่นทองบาง ๆ โดยให้ตะเข็บของแต่ละแผ่นซึ่งมีลักษณะคล้ายฟันประสานกัน แล้วใช้เครื่องมือกวดรอยประสานให้เรียบเสมอกัน.
• เส้นแผลง    -แผฺลง น. เส้นที่เยื้องไปเยื้องมามีลักษณะเหมือนฟันปลา ใช้เขียนแบ่งภาพเป็นตอน ๆ ในงานจิตรกรรมฝาผนัง.
• แผลงศร    ก. ยิงลูกธนูออกไปด้วยแรงแห่งฤทธิ์.
• ผาดแผลง    -แผฺลง ก. ยิงไปโดยเร็ว.
• เล่นแผลงๆ    เล่นบ้าๆ เล่นพิเรนทร์