คำโท คือ

• (ฉันทลักษณ์) น. คำที่มีเครื่องหมายวรรณยุกต์โทกำกับอยู่ไม่ว่าคำนั้นจะเป็นเสียงวรรณยุกต์ใด เป็นคำบังคับในการแต่งโคลง เช่น ข้า คว้า แล้ว.

• คำ     ๑ น. ทองคำ เช่น หอคำ เชียงคำ. ๒ น. เสียงพูด, เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ, เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด
• โท     ว. สอง, ชั้นที่ ๒ (ใช้เกี่ยวกับลำดับชั้นหรือขั้นของยศ ตำแหน่ง คุณภาพ หรือ วิทยฐานะ ต่ำกว่าเอก สูงกว่าตรี) เช่น ร้อยโท ข้าราชการชั้นโท ปริญญาโท;
• คำโบล    (โบ) ก. ลูบ, ลูบคลำ, ลูบไล้. (ดู กำโบล).
• คำโป้ปด    คำโกหก เรื่องเท็จ เรื่องโกหก เรื่องไม่จริง เรื่องโกหกมดเท็จ
• คำโอง    ๑ ก. โอ่โถง; อวดอ้าง. ๒ น. เนื้อตัวผู้.
• ทำโทษ    ก. ลงโทษ.
• คำโกหก    กุ โกหก คำโป้ปด เรื่องเท็จ เรื่องโกหก เรื่องไม่จริง เรื่องโกหกมดเท็จ
• คำโต้ตอบ    การตอบโต้ คำโต้แย้ง การตอบกลับ
• คำโต้แย้ง    คำโต้ตอบ การตอบโต้ การตอบกลับ
• คำโอ้อวด    วิชาการ วิทยาการ วิทยาศาสตร์
• คำโฆษณา    การแจ้งความ การโฆษณา คำแจ้งความ สิ่งที่ใช้ในการโฆษณา อาชีพหรือธุรกิจการโฆษณา
• คำโวหาร    คำปราศรัย คำสุนทรพจน์ ศิลปะแห่งการพูด ศิลปะการแสดงสุนทรพจน์
• การทำโทษ    การทารุณ การทำให้เจ็บปวด การลงโทษ การใช้สิ้นเปลือง
• กล่าวคำโวหาร    กล่าวคำปราศรัย แสดงสุนทรพจน์
• ภาษาคำโดด    น. ภาษาแบบที่ใช้คำที่มีลักษณะโดด ๆ คือ ไม่มีการเปลี่ยนแปลงรูปไปตามหน้าที่หรือตามความสัมพันธ์ทางไวยากรณ์เกี่ยวเนื่องกับคำอื่น คำในภาษาคำโดดมักจะมีพยางค์เดียวเป็นส่วนมาก แต่ก็มีคำสองพยางค์และหลายพยางค

• เห็นทีเราจะติดค้างคำโทษเธอนะ เชอร์ลีย์
• พวกเราติดค้างคำโทษเธอ
• แต่ถึงมันบอกว่าตอนนี้มีอัจฉริยะคนใหม่มานั่งบัลลังค์ซึ่งเขาไม่จำเป็นต้องไปฟังคำโทนี่ และก็ไม่ได้บ้าอัตตาเหมือนเขา