คีตกะ คือ

• คีด, คีตะ-, คีตะกะ
  (แบบ) น. เพลงขับ, การขับร้อง, เช่น แลคีตสำเนียงบรรสาน. (สมุทรโฆษ). (ป., ส.).

• คีต     คีด, คีตะ-, คีตะกะ ( แบบ ) น. เพลงขับ, การขับร้อง, เช่น แลคีตสำเนียงบรรสาน. ( สมุทรโฆษ ). ( ป. , ส. ).
• ตก     ก. กิริยาที่ลดลงสู่ระดับต่ำในอาการอย่างพลัดลง หล่นลง เช่น ตกบันได ตกต้นตาล เครื่องบินตก; ไหลลง, หยดลงมา, เช่น น้ำตก ฝนตก เหงื่อตก; ลดลง เช่น
• กะ     พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
• กะเตก    ก. ไสช้างให้เดิน, มักพูดสั้น ๆ ว่า เตก.
• มตกะ    มะตะกะ น. คนตายแล้ว, ผู้ตายแล้ว. ว. ของผู้ตายแล้ว. (ป.; ส. มฺฤตก).
• มฤตกะ    มะรึตะกะ น. ผู้ตาย, ซากศพ. (ส. มฺฤตก; ป. มตก).
• วินตกะ    วินตะกะ น. ชื่อภูเขาชั้นที่ ๖ ในหมู่เขาสัตบริภัณฑ์ที่ล้อมเป็นวงกลมรอบเขาพระสุเมรุ. (ป., ส. วินตก). (ดู สัตบริภัณฑ์, สัตภัณฑ์).
• ศตกะ    สะตะกะ น. หมวด ๑๐๐, มีจำนวน ๑๐๐, ใช้ ศดก ก็มี. (ส.; ป. สตก).
• สตกะ    สะตะ- น. หมวด ๑๐๐, จำนวนร้อย. (ป.).
• หาตกะ    -ดก, -ตะกะ น. ทองคำ. (ป., ส. หาฏก).
• อันตกะ    อันตะกะ น. “ผู้ทำที่สุด” หมายถึง ความตาย คือ พระยม. (ป., ส.).
• อายุตกะ    -ยุกตะกะ, -ยุดตะกะ น. นายส่วย, เจ้าพนักงาน, เจ้าหน้าที่. (ส. อายุกฺตก; ป. อายุตฺตก).
• เนมิตกะ    เนมิดตะกะ- (แบบ) น. หมอดูทายลักษณะหรือโชคลาง. (ป. เนมิตฺตก).
• โชตกะ    โชตะกะ น. ผู้รุ่งเรือง, ผู้สว่างไสว, ผู้ส่อง. (ป.).
• อายุกตกะ    -ยุกตะกะ, -ยุดตะกะ น. นายส่วย, เจ้าพนักงาน, เจ้าหน้าที่. (ส. อายุกฺตก; ป. อายุตฺตก).