คุยหฐาน คือ
- (ราชา) น. อวัยวะที่ลับ ใช้ว่า พระคุยหฐาน. (ป. คุยฺห + าน; ป. คุยฺห + ส. ปฺรเทศ).
- คุ ว. ไหม้ระอุอยู่ข้างในอย่างไฟที่ไหม้ขอนไม้ระอุอยู่ข้างใน. ( ปาก ) ก. ดุ เช่น ถูกคุ.
- คุย ๑ ก. พูดจาสนทนากัน; ( ปาก ) ปรึกษาหารือ เช่น เรื่องนี้ขอคุยกันก่อนที่จะตัดสินใจ; พูดเป็นเชิงโอ้อวด เช่น เรื่องแค่นี้ทำเป็นคุย. ๒ น.
- คุยห คุยหะ- ( แบบ ) ว. ลับ, ซ่อนเร้น. ( ป. คุยฺห; ส. คุหฺย).
- ฐาน ๑ ถาน น. ที่ตั้ง เช่น ฐานทัพ ฝีตั้งฐาน, ที่รองรับ เช่น ฐานพระพุทธรูป. ( ป. ). ๒ ถาน, ถานะ- น. ตำแหน่งหน้าที่; หลักฐาน,
- พระคุยหฐาน ลึงค์ องคชาต พระคุยหประเทศ
- รโหฐาน น. ที่เฉพาะส่วนตัว. (ป. รโห + าน ว่า ที่ลับ, ที่สงัด).
- ใหญ่โตรโหฐาน เกี่ยวกับวัง
- ค่ามัธยฐาน มัธยฐาน
- คําอธิษฐาน คําภาวนา
- ค่านายหน้า เงินปากถุง ค่าคอมมิชชั่น การจัดหา การหามาได้ การเป็นตัวแทน การเป็นสื่อโลกีย์ การได้มา ค่าตอบแทน ค่าบริการ เปอร์เซ็นต์
- คุณธรรมพื้นฐาน คุณธรรมหลัก
- ยืนยันด้วยหลักฐานพยาน ทำให้มีลักษณะเป็นของจริง ทำให้มีแก่นสาร พิสูจน์ รับรอง
- คุยห- คุยหะ- (แบบ) ว. ลับ, ซ่อนเร้น. (ป. คุยฺห; ส. คุหฺย).
- ฐาน- ถาน, ถานะ- น. ตำแหน่งหน้าที่; หลักฐาน, ลำดับความเป็นอยู่ในสังคม เช่น ทุกคนยอมรับรู้ฐานะในสังคมของเขา. (ป.).
- รอยหรือหลักฐานที่ทิ้งเอาไว้ รอยทาง รอยเท้า อวัยวะที่เสื่อมหรือไม่สมบูรณ์ที่เหลืออยู่ เศษนิดเดียว
มือถือ