คุยหรหัสย์ คือ
คุยหะระหัด
น. ความลับที่ควรปิดบัง. (ป. คุยฺห + ส. รหสฺย).
- คุ ว. ไหม้ระอุอยู่ข้างในอย่างไฟที่ไหม้ขอนไม้ระอุอยู่ข้างใน. ( ปาก ) ก. ดุ เช่น ถูกคุ.
- คุย ๑ ก. พูดจาสนทนากัน; ( ปาก ) ปรึกษาหารือ เช่น เรื่องนี้ขอคุยกันก่อนที่จะตัดสินใจ; พูดเป็นเชิงโอ้อวด เช่น เรื่องแค่นี้ทำเป็นคุย. ๒ น.
- คุยห คุยหะ- ( แบบ ) ว. ลับ, ซ่อนเร้น. ( ป. คุยฺห; ส. คุหฺย).
- รหัส -หัด น. เครื่องหมายหรือสัญญาณลับซึ่งรู้เฉพาะผู้ที่ตกลงกันไว้, ข้อความที่เปลี่ยนตัวอักษรอื่นแทนอักษรที่ต้องการจะใช้
- หัส หัด, หัดสะ- น. การหัวเราะ; การรื่นเริง, ใช้เป็นส่วนหน้าของคำสมาส เช่น หัสดนตรี หัสนาฏกรรม หัสนิยาย. ( ป. หสฺส; ส. หรฺษ).
- คุณไสย ไสย ไสยดํา ไสยศาสตร์ คาถาที่ใช้ในทางชั่วร้าย เวทมนตร์ชั่วร้าย
- คุยห- คุยหะ- (แบบ) ว. ลับ, ซ่อนเร้น. (ป. คุยฺห; ส. คุหฺย).
- การถอดรหัสยีน การถอดรหัส การถอดรหัสดีเอ็นเอ
- การหลบหนีจากภัยหรือความตาย "ชนะแต่เส้นยาแดงประสบความสำเร็จอย่างหวุดหวิด เสียงเจี๊ยก ๆ เสียงเอี๊ยด ๆ
- ภาษารหัสของขโมยหรือโจร คําสแลง ถ้อยคําที่เป็นภาษาพูดและใช้ในกลุ่มคนบางกลุ่ม ภาษาสแลง
- ของที่สวยหรูแต่ไร้ค่า กุลสตรี สิ่งที่ดี สิ่งที่ดึงดูดใจ สิ่งที่เอร็ดอร่อย
- คุยหรือพูดกันทางโทรศัพท์ ์ติดต่อทางโทรศัพท์ ติดต่อทางโทรศัพท์
- คําเรียกผู้ชายหรือเด็กชาย พ่อหนุ่ม ไอ้หนุ่ม
- ผู้คุยหรือเขียนเรื่อยเปื่อย กุหลาบเลื้อย ผู้เดินเที่ยว สิ่งที่ขึ้นเปะปะ
- เลิกให้ค่าใช้จ่ายหรือเงิน ตัดออกไป
มือถือ