ค่อยๆร่วงโรย คือ

• ค่อยๆ หมดไป
  ค่อยๆเหี่ยวเฉา

• ค่อ     ( ถิ่น-อีสาน ) น. ปลาช่อน. ( ดู ช่อน ).
• ค่อย     ๑ ว. ใช้ประกอบหลังนามหรือกริยา หมายความว่า ไม่ดัง, เบา, เช่น เสียงค่อย พูดค่อยเดินค่อย ๆ อย่าลงส้น; ไม่แรง, เบามือ, เช่น นวดค่อย ๆ จับค่อย ๆ. ๒
• ค่อยๆ     ช้าๆ ระมัดระวัง ไม่รีบร้อน เบาๆ เล็กน้อย แผ่วๆ นุ่มนวล เงียบ เบา ทีละน้อย ทีละชิ้น ทีละส่วน ทีละอย่าง ค่อย เรื่อยๆ ทีละเล็กทีละน้อย
• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
• ร่วง     ๑ ก. หล่น เช่น ใบไม้ร่วง ผลไม้ร่วง, หลุด เช่น ถูกชกฟันร่วง ผมร่วง. ๒ ว. รุ่ง, เรือง.
• ร่วงโรย     ก. เสื่อมไป, สิ้นไป, เช่น สังขารร่วงโรย, เซียวไป เช่น อดนอนหน้าตาร่วงโรย.
• วง     น. รูปที่มีเส้นที่โค้งเข้ามาบรรจบกัน ล้อมรอบเป็นขอบเขตสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น วงกลม วงรี, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่รวมกันเป็นหมู่เป็นกลุ่ม เช่น
• โร     โต ป่อง
• โรย     ก. อาการที่ดอกไม้ค่อย ๆ เหี่ยวแห้งและเริ่มหลุดร่วงไป เช่น ดอกไม้โรย ดอกจำปาโรย, อาการที่กลีบหรือเกสรดอกไม้ค่อย ๆ หลุดร่วงไป เช่น กลีบกุหลาบโรย
• ซึ่งร่วงโรย    ซึ่งอับเฉา เหี่ยวและมีรอยย่น ซึ่งเหี่ยวเฉา ซึ่งเหี่ยวแห้ง
• ทำให้ร่วงโรย    ทำให้อับเฉา ทำให้เหี่ยวแห้ง
• ทําให้ร่วงโรย    ทําให้เฉา ทําให้เหี่ยวแห้ง
• ค่อยๆ แผ่    ค่อยๆ กระจาย
• ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป    ค่อยเป็นค่อยไป
• ค่อยๆ มอด    เผาไหม้น้อยลง เผาไหม้อ่อนลง