ค่อยๆเลิกไป คือ

• ค่อยๆหมดไป

• ค่อ     ( ถิ่น-อีสาน ) น. ปลาช่อน. ( ดู ช่อน ).
• ค่อย     ๑ ว. ใช้ประกอบหลังนามหรือกริยา หมายความว่า ไม่ดัง, เบา, เช่น เสียงค่อย พูดค่อยเดินค่อย ๆ อย่าลงส้น; ไม่แรง, เบามือ, เช่น นวดค่อย ๆ จับค่อย ๆ. ๒
• ค่อยๆ     ช้าๆ ระมัดระวัง ไม่รีบร้อน เบาๆ เล็กน้อย แผ่วๆ นุ่มนวล เงียบ เบา ทีละน้อย ทีละชิ้น ทีละส่วน ทีละอย่าง ค่อย เรื่อยๆ ทีละเล็กทีละน้อย
• ค่อยๆเลิก     ค่อยๆหยุด ทําให้น้อยลง
• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
• เลิก     ก. ยกหรือเปิดสิ่งที่ปูลาดหรือคลุมอยู่เป็นต้น เช่น เลิกเสื่อ เลิกผ้าคลุม นอนไม่เรียบร้อย ผ้านุ่งเลิกสูงขึ้นไป; เพิกถอนสิ่งที่เคยปฏิบัติมา เช่น
• ลิ     ก. แตกบิ่นไปเล็กน้อย, อาการที่ของเป็นปุ่มเป็นแง่แตกบิ่นไปเล็กน้อย, เช่น พระกรรณพระพุทธรูปลิไปข้างหนึ่ง ขอบถ้วยลิไปนิดหนึ่ง.
• ไป     ก. เคลื่อนออกจากที่, ใช้ตรงกันข้ามกับ มา, เป็นคำประกอบท้ายกริยาหมายความว่า เรื่อยไป, ไม่หยุด, เช่น ทำไป กินไป,
• ค่อยๆเข้ามา    ค่อยๆ เกิดขึ้น
• การทำให้ค่อยๆเลือน    การเลื่อนหายไป
• ค่อยๆเสื่อมลง    กร่อนทีละน้อย ค่อยๆ สึกกร่อน ค่อยๆ กัดกร่อน
• ค่อยๆเหี่ยวเฉา    ค่อยๆ หมดไป ค่อยๆร่วงโรย
• ค่อยๆ แพร่ออกไป    แผ่ แพร่ กระจายออกไป เผยแผ่ แพร่แนวคิดออกไป
• ค่อยๆ เลือนหายไป    เลือนหาย เลือน เสื่อม ค่อยๆ จางหายไป
• ค่อยๆเคลื่อนเข้าใกล้    คืบคลานเข้ามา