ค่อยๆเหี่ยวเฉา คือ

• ค่อยๆ หมดไป
  ค่อยๆร่วงโรย

• ค่อ     ( ถิ่น-อีสาน ) น. ปลาช่อน. ( ดู ช่อน ).
• ค่อย     ๑ ว. ใช้ประกอบหลังนามหรือกริยา หมายความว่า ไม่ดัง, เบา, เช่น เสียงค่อย พูดค่อยเดินค่อย ๆ อย่าลงส้น; ไม่แรง, เบามือ, เช่น นวดค่อย ๆ จับค่อย ๆ. ๒
• ค่อยๆ     ช้าๆ ระมัดระวัง ไม่รีบร้อน เบาๆ เล็กน้อย แผ่วๆ นุ่มนวล เงียบ เบา ทีละน้อย ทีละชิ้น ทีละส่วน ทีละอย่าง ค่อย เรื่อยๆ ทีละเล็กทีละน้อย
• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• เหี่ยว     ว. ไม่สดชื่นเพราะขาดน้ำ เช่น ดอกไม้เหี่ยว, ค่อยแห้งไป เช่น ส้มโอเหี่ยว, ไม่เต่งตึง เช่น หนังเหี่ยว; สลด เช่น ใจเหี่ยว.
• เหี่ยวเฉา     v. ไม่สดชื่น, ไม่เต่งตึง , , ชื่อพ้อง: เหี่ยว, เฉา คำตรงข้าม: สด, ใหม่ ตัวอย่างการใช้: ต้นไม้ที่ถูกถอนรากย่อมเหี่ยวเฉา
• หี     น. อวัยวะสืบพันธุ์ของหญิงหรือสัตว์เพศเมียบางชนิด.
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• เฉ     ว. เหไป, ไม่ตรงเส้นตรงแนว.
• เฉา     ก. เหี่ยว, ไม่สดชื่น.
• จุดเหี่ยวเฉา    น. ขีดขั้นที่กำหนดปริมาณน้ำในดินน้อยที่สุดเท่าที่พืชจะสามารถนำไปเลี้ยงลำต้นได้โดยไม่เหี่ยวเฉา ถ้ามีปริมาณน้ำในดินน้อยกว่านั้น พืชจะเหี่ยวเฉาทันที.
• ซึ่งเหี่ยวเฉา    ซึ่งร่วงโรย ซึ่งเหี่ยวแห้ง
• ค่อยๆเข้ามา    ค่อยๆ เกิดขึ้น
• ค่อยๆเลิก    ค่อยๆหยุด ทําให้น้อยลง