ค้อยค้อย คือ

• (กลอน) ว. เนือง ๆ, บ่อย ๆ, เช่น เจ้าแม่แต่จงกรมค้อยค้อย ด้วยบราทุกราพร้อยพราย. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์).

• ค้อ     น. ชื่อปาล์มชนิด Livistona speciosa Kurz ในวงศ์ Palmae ลำต้นตรง ใบออกเป็นกระจุกทรงกลม แต่ละใบแผ่เป็นรูปวงกลมคล้ายพัด ขอบก้านหยักเป็นสันคม ผลกลม
• ค้อย     ( กลอน ) ก. คล้อย. ว. เบา; เนือง, บ่อย.
• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
• เอาไว้ค่อยคุยกัน    คุยกันคราวหน้า
• คล้อยคล้อย    ก. ไกลออกไปทุกที, เคลื่อนออกไปไกล. (อะหม คล้อย ว่า ไปช้า ๆ).
• [[ไอยคุปต์]]    [[อิยิปต์]]
• ด้อยค่า    v. ไม่มีค่า คำตรงข้าม: มีค่า ตัวอย่างการใช้: สิ่งที่ทำให้งานเขียนของเธอด้อยค่าลงนั้นเป็นเรื่องการใช้ภาษาธรรมดาๆ ไม่ใช่ภาษาเฉพาะแบบในงานกวี
• ถ้อยคำ    น. คำที่กล่าว.
• ถ้อยคํา    คําพูด น้ําคํา วจี ภาษา พาณี เสียง พาท คารม ฝีปาก พจี คํา คํากล่าว วาจา วาณี คําบรรยาย คําปราศรัย สุนทรพจน์ กถา คําอธิบาย เรื่อง ถ้อย การใช้ถ้อยคํา พจน์ วจนะ ภารดี ถ้อยแถลง กลุ่มคํา วลี วาท
• ลอยคอ    ก. ว่ายน้ำตั้งตัวตรง คออยู่เหนือน้ำ.
• สร้อยคอ    n. สร้อยสำหรับสวมที่คอ clf.: เส้น
• ห้อยคอ    ห้อย แขวน
• ไอยคุปต์    อิยิปต์
• ค่อย    ๑ ว. ใช้ประกอบหลังนามหรือกริยา หมายความว่า ไม่ดัง, เบา, เช่น เสียงค่อย พูดค่อยเดินค่อย ๆ อย่าลงส้น; ไม่แรง, เบามือ, เช่น นวดค่อย ๆ จับค่อย ๆ. ๒ ว. ใช้นำหน้ากริยาหมายความว่า ไม่รีบร้อน, อย่างระมัดระว
• ใช้คําพูดหรือถ้อยคําแสดง    ถ่ายทอดด้วยคําพูด แสดงเป็นคําพูด