คําตักเตือน คือ

• คําสั่งห้าม
  คําสั่งห้ามของศาล
  คําสั่งสอน
  คําเตือน

• คํา     ชื่อ ศัพท์ คํารวมเสียง คําพูด คํากล่าว ถ้อยคํา วจี วาจา เสียงพูด
• ตัก     ๑ น. หน้าขาตอนเข่าถึงโคนขาในเวลานั่ง. ๒ ก. เอาภาชนะช้อนสิ่งของขึ้นจากที่เดิม เช่น ตักน้ำ ตักแกง ตักดิน.
• ตักเตือน     ก. สั่งสอนให้รู้สำนึกตัว.
• เต     ( แบบ ) ว. สาม, ใช้เติมหน้าศัพท์สังขยาเป็นเศษจำนวนเต็ม เช่น เตรสมสุรทิน = วันที่ ๑๓, เตรสีดิถี = วัน ๑๓ ค่ำ, เตวีสติมสุรทิน = วันที่ ๒๓,
• เตือน     ก. บอกให้รู้ล่วงหน้า, ทำให้รู้ตัว, ทำให้รู้สำนึก, ทักไม่ให้ลืม.
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• คําติเตียน    คําตําหนิ คําตําหนิติเตียน ข้อครหา คําครหา เสียงครหา
• คําเตือน    คําตักเตือน คําสั่งสอน
• คำตักเตือน    n. คำสั่งสอนให้รู้สำนึกตัว ชื่อพ้อง: คำสั่งสอน, คำเตือน ตัวอย่างการใช้: เขาไม่เคยฟังคำตักเตือนของบิดาเขาเลย
• ซึ่งตักเตือน    น่าต่อว่า
• ที่ตักเตือน    ซึ่งห้ามปราม
• ผู้ตักเตือน    สิ่งเตือน
• คําอนุญาติ    อํานาจที่ได้รับมอบหมาย
• คําตําหนิติเตียน    คําติเตียน คําตําหนิ
• การตักเตือน    การแนะนํา การห้ามปราม การเตือน การเตือนสติ การติ การต่อว่า การตําหนิ การว่ากล่าว การท้วงติง การเตือนให้ระวังข้อผิดพลาด