งอนเก่ง คือ

• กระเง้ากระงอด
  ขี้โมโห
  งอน
  มีอารมณ์ขุ่นเคือง
  เจ้าอารมณ์
  เจ้าโทสะ
  โกรธง่าย
  ใจน้อย
  ใช้อารมณ์

• งอ     ว. ลักษณะที่มีส่วนปลายหักโค้งเข้าหาตัวมันเองเช่นรูปอย่างขอ; เรียกหน้าซึ่งมีสีหน้าแสดงอาการโกรธ ไม่พอใจ หรือไม่ได้อย่างใจเป็นต้นว่า หน้างอ. ก.
• งอน     ๑ น. ส่วนปลายแห่งของบางอย่างที่เป็นรูปยาวเรียวและช้อยขึ้น เช่น งอนไถ. ว. ช้อยขึ้น, โง้งขึ้น. ก. แสดงอาการโกรธเคืองหรือไม่พอใจเพื่อให้เขาง้อ,
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• เก     ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
• เก่     ( ปาก ) ว. เข้าที เช่น ว่าไม่เป็นเก่ คือ ว่าไม่เข้าที.
• เก่ง     ว. สามารถในทางใดทางหนึ่ง เช่น เก่งคำนวณ เรียนเก่ง, เป็นเช่นนั้นบ่อย ๆ, มักเป็นเช่นนั้น, เช่น เป็นหวัดเก่ง หลับเก่ง ลืมเก่ง.
• ก่ง     ก. ทำให้งอเป็นรูปโค้ง, ทำให้โค้ง, เช่น ก่งศร ก่งคอ, โก่ง ก็ว่า. ว. โค้ง เช่น คิ้วก่ง, โก่ง ก็ว่า.
• ง้องอน    ก. อ้อนวอนขอคืนดีด้วย, อ่อนเข้าหาเพื่อให้ยอมหรือช่วยเหลือ, งอนง้อ ก็ว่า.
• เกี่ยงงอน    ก. เกี่ยงอย่างมีเงื่อนไข, เกี่ยงเอาเชิง.
• คนเก่ง    n. ผู้ที่มีความรู้ความสามารถเป็นอย่างดีในเรื่องนั้นๆ ตัวอย่างการใช้: คนเก่งของประเทศมักจะสอบเข้าเรียนต่อในคณะวิศวกรรมศาสตร์ หรือคณะแพทย์ศาสตร์ clf.: คน
• ก้อนเนื้องอก    เนื้องอก
• งูจงอางอินเดีย    งูจงอาง
• ก่อนเกิด    ก่อนคลอด
• เดือนเก้า    กันยายน เก้า
• เพื่อนเก่า    n. มิตรสหายที่คบกันมาเก่าแก่ ตัวอย่างการใช้: ฉันได้รับหนังสือจากเพื่อนเก่าคนหนึ่งที่จากลากันนานกว่าปี