งอนแง่น คือ

• กระง่อนกระแง่น
  คลอนแคลน

• งอ     ว. ลักษณะที่มีส่วนปลายหักโค้งเข้าหาตัวมันเองเช่นรูปอย่างขอ; เรียกหน้าซึ่งมีสีหน้าแสดงอาการโกรธ ไม่พอใจ หรือไม่ได้อย่างใจเป็นต้นว่า หน้างอ. ก.
• งอน     ๑ น. ส่วนปลายแห่งของบางอย่างที่เป็นรูปยาวเรียวและช้อยขึ้น เช่น งอนไถ. ว. ช้อยขึ้น, โง้งขึ้น. ก. แสดงอาการโกรธเคืองหรือไม่พอใจเพื่อให้เขาง้อ,
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• แง     ๑ น. เรียกส่วนของหน้าตรงหว่างคิ้วว่า หน้าแง. ๒ ว. เสียงเด็กร้องไห้.
• แง่     ๑ น. ส่วนที่เป็นเหลี่ยมเป็นสันเป็นมุมหรือส่วนที่ยื่นออกมา เช่น แง่หิน แง่โต๊ะ, โดยปริยายหมายความว่า เหลี่ยม, ชั้นเชิง, เช่น
• แง่น     ก. แยกเขี้ยวจะกัด (อย่างหมา).
• ง่อนแง่น    ว. คลอนแคลน, ไม่แน่น, ไม่มั่นคง, กระง่อนกระแง่น ก็ว่า.
• สูงง่อนแง่น    ระโหง สูงโดด โถงเถง
• แง่งอน    น. อาการที่แสร้งทำชั้นเชิงเพื่อให้ผู้อื่นเอาใจหรือให้เป็นที่พอใจตน.
• เจ้าแง่เจ้างอน    ว. มีแง่งอนมาก.
• เจ้าแง่แสนงอน    ว. มีแง่งอนมาก.
• ซึ่งอ่อนแอ    บกพร่อง ซึ่งเสียหาย ซึ่งไมสมบูรณ์ ซึ่งไม่แข็งแรง อ่อนแอ ซึ่งมีสุขภาพไม่แข็งแรง ซึ่งอ่อนกําลัง
• เล่นแง่    ก. หาแง่มาขัดขวางไม่ให้เป็นไปอย่างสะดวกเพื่อเอาเปรียบหรือแสดงว่าตนเหนือกว่า เช่น เล่นแง่ในทางกฎหมาย.
• ในแง่    ในแง่ที่ ในด้าน ในทาง
• ในแง่ที่    ในแง่

• ไม่ช้าก็ทำให้ความสัมพันธ์ ระหว่างมาร์คและโอลิเวียงอนแง่น