จตุสดมภ์ คือ

• น. วิธีจัดระเบียบราชการบริหารส่วนกลางในสมัยโบราณโดยตั้งกรมหรือกระทรวงใหญ่ขึ้น ๔ กรม คือ กรมเมือง กรมวัง กรมคลัง กรมนา มีเสนาบดีเจ้ากระทรวงว่าการในแต่ละกรมนั้น รวมเรียกว่า จตุสดมภ์ ซึ่งแปลว่า หลัก ๔. (ป. จตุ = สี่ + ส. สฺตมฺภ = หลัก หมายความว่า หลัก ๔).

• จตุ     จะตุ- ว. สี่, ใช้ประกอบหน้าคำที่มาจากภาษาบาลี. ( ป. ).
• ตุ     ว. ลักษณะกลิ่นเหม็นอย่างหนึ่งคล้ายกลิ่นเนื้อหรือปลาที่ตากไม่ได้แดดเป็นต้น, ใช้ประกอบกับคำ เหม็น เป็น เหม็นตุ.
• สด     ว. ใหม่ ใช้แก่ลักษณะของสิ่งต่าง ๆ ที่ได้มาหรือผลิตขึ้นใหม่ ๆ ยังไม่ทันเสื่อมหรือเสียคุณภาพของสิ่งนั้น คือ ไม่เหี่ยวแห้ง ซีดจาง
• สดมภ์     สะดม น. เสา, หลัก; ( คณิต ) ช่องในแนวตั้งสำหรับกรอกรายการต่าง ๆ เช่น ตัวเลข สัญลักษณ์ สูตร. ( ส. สฺตมฺภ; ป. ถมฺภ).
• ดม     ก. ใช้จมูกสูดกลิ่น, สูดเอากลิ่น, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ ดอม เป็น ดมดอม หรือ ดอมดม.
• จัตุสดมภ์    จัดตุสะดม น. จตุสดมภ์, วิธีจัดระเบียบราชการบริหารส่วนกลางในสมัยโบราณโดยตั้งกรมหรือกระทรวงใหญ่ขึ้น ๔ กรม คือ กรมเมือง กรมวัง กรมคลัง กรมนา มีเสนาบดีเจ้ากระทรวงว่าการในแต่ละกรมนั้น รวมเรียกว่า จัตุสดม
• ปล้นสดมภ์    ขโมย ปล้น
• สังสดมภ์    น. ความแข็งทื่อ, การต้านทาน; เครื่องค้ำจุน. (ส. สํสฺตมฺภ).
• ชิวหาสดมภ์    น. ชื่อโรคลม ตามตำราแพทย์แผนโบราณว่าทำให้มีอาการลิ้นกระด้างคางแข็ง.
• มหาสดมภ์    มะหาสะดม น. ชื่อโรคลมชนิดหนึ่งตามตำราแพทย์แผนโบราณซึ่งอาจทำให้ขากรรไตรแข็ง.
• การปล้นสดมภ์    การขโมย การปล้น การลักขโมย
• โจรปล้นสดมภ์    โจรห้าร้อย
• พนัสดม    พะนัดสะดม น. ป่ามืด, ป่าทึบ.
• อัสดม    อัดสะ- ก. ตกไป (ใช้แก่พระอาทิตย์) เช่น อาทิตย์อัสดง. (ส. อสฺตมฺ).
• โสดม    สะโดม (แบบ) ก. สรรเสริญ, ชมเชย. (ส. โสฺตม; ป. โถม).