จรลิ่ว คือ
จอระ-
(กลอน) ก. เที่ยวไปไกล, ลอยไป, เช่น เหลียวแลทางจรลิ่ว เหลียวแลทิวเทินป่า. (ลอ).
- จร ๑ จอน, จอระ-, จะระ- ว. ไม่ใช่ประจำ เช่น คนจร รถจร, แทรกแปลกเข้ามา เช่น โรคจร ลมจร. ก. ไป, เที่ยวไป; ประพฤติ. ( ป. , ส. ),
- ลิ ก. แตกบิ่นไปเล็กน้อย, อาการที่ของเป็นปุ่มเป็นแง่แตกบิ่นไปเล็กน้อย, เช่น พระกรรณพระพุทธรูปลิไปข้างหนึ่ง ขอบถ้วยลิไปนิดหนึ่ง.
- ลิ่ว ๑ ก. เคลื่อนไปโดยเร็วจากต่ำไปหาสูง หรือจากใกล้ไปหาไกล, เคลื่อนไปโดยเร็วด้วยอำนาจกระแสลมหรือกระแสน้ำ. ว.
- โจรลักพาตัว โจรเรียกค่าไถ่
- จรลี จอระ- (กลอน) ก. เดินเยื้องกราย.
- จรลู่ จอระ- (กลอน) ก. เที่ยวไปตามทาง, เที่ยวกลิ้งอยู่, เที่ยวกองอยู่.
- จรลวง จอระ- (กลอน) ก. ล่วงไป, ลับไป.
- จรลาด จะระหฺลาด (กลอน) น. ตลาด, ที่ชุมนุมซื้อขายของต่าง ๆ, เช่น จบจรลาดแลทาง ทั่วด้าว. (นิ. นรินทร์), จรหลาดเลขคนหนา ฝ่งงเฝ้า. (กำสรวล).
- จรลาย จอระ- (กลอน) ก. ละลายไป, หายไป.
- จรล่วง จอระ- (กลอน) ก. ล่วงไป, ลับไป.
- จรล่ำ จอระหฺล่ำ (กลอน) ก. เที่ยวไปนาน, ไปช้า, เช่น ในเมื่อชีชูชกเถ้ามหลกอการ ไปแวนนานจรล่ำแล. (ม. คำหลวง ชูชก), เท่าว่าทางไกลจรล่ำ วันนี้ค่ำสองนางเมือ. (ลอ.), คิดใดคืนมาค่ำ อยู่จรหล่ำต่อกลางคืน. (ม. คำหลว
- จริว ๑ จะ- น. เต่า; ตะพาบน้ำ; เช่น จริวจราวจรัลชลจรมกรกรรกฏกูรม์ (สมุทรโฆษ); กริว หรือ ตริว ก็ว่า. ๒ จะ- (กลอน) ว. เกรียว.
- การลัดวงจร ไฟฟ้าลัดวงจร
- โจรลักขโมย ขโมย ขี้ขโมย หัวขโมย ขโมยขโจร คนขี้ขโมย คนลักขโมย
- จริงๆ แล้ว จริงอยู่ ที่จริงแล้ว โดยแท้จริงแล้ว ความจริง ที่จริง ที่แท้ อันที่จริง
มือถือ