จอนหู คือ

• น. ชายผมข้างหูที่ระลงมาที่แก้ม.

• จอ     ๑ น. ชื่อปีที่ ๑๑ ของรอบปีนักษัตร มีหมาเป็นเครื่องหมาย. ๒ น. ผ้าขาวที่ขึงไว้สำหรับเชิดหนังหรือฉายภาพยนตร์เป็นต้น;
• จอน     ๑ น. ชายผมข้างหูที่ระลงมาที่แก้ม. ๒ ( กลอน ) น. เครื่องประดับหูอยู่ด้านหน้ากรรเจียก เช่น กรรเจียกซ้อนจอนแก้วแพรวพราว. ( อิเหนา ),
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• หู     น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ ทำหน้าที่สำหรับฟังเสียง; ส่วนแห่งสิ่งของที่ทำไว้หิ้ว แขวน ร้อย หรือรูดเข้าออก เช่น หูกระทะ หูมุ้ง หูกางเกง หูถุง;
• กระจอนหู    (ถิ่น) น. ตุ้มหู. (ลัทธิ. ภาค ๑๘ ตอน ๑).
• จอนห์ กรีนลีฟ วิตเทียร์    วิตเทียร์
• ประธานาธิบดีจอนห์สัน    ลีนดอน บายเนส จอห์นสัน ลีนดอน จอห์นสัน จอห์นสัน ประธานาธิบดีลีนดอน จอห์นสัน
• จอนจ่อ    ว. อาการนั่งชันเข่าค้อมหลังลง.
• จอนผม    จอน จอนหู
• จอนสัน    เบน จอนสัน เบนจามิน จอนสัน
• ใจอ่อน    ว. ยอมง่าย, สงสารง่าย.
• ใจอ่อนแอ    ความขี้ขลาดตาขาว ขี้ขลาด ตาขาว ใจปลาซิว ใจไม่เข้มแข็ง
• ก้นหย่อน    (ถิ่น-พายัพ) น. ก้นกบ.
• ก้อนหมี่    ก้อนพูดดิ่งยัดไส้แอปเปิลหรือผลไม้อื่น ก้อนแห้งต้ม
• ก้อนหิน    หิน กรวด ก้อนกรวด โขดหิน ศิลา ลูกหิน