จะงอนปาก คือ

• ธรรมาสน์
  ปะรำ
  ปุ่มหรือหัวที่คล้ายของ
  ยกพื้น
  ยกพื้นหรือพลับพลาเทศนา
  เท้า
  เวที
  เวทีพูด
  แท่นบรรยาย
  แท่นอ่านพระคัมภีร์หรือเทศนาในโบสถ์คริสเตียนสมัยโบราณ
  โต๊ะบรรยาย

• จะ     ๑ คำกร่อนของคำหน้าซึ่งซ้ำกับคำหลังในคำที่มี จ เป็นพยัญชนะต้นในบทกลอน เช่น แจ้งแจ้ง กร่อนเป็น จะแจ้ง แจ่มแจ่ม กร่อนเป็น จะแจ่ม
• งอ     ว. ลักษณะที่มีส่วนปลายหักโค้งเข้าหาตัวมันเองเช่นรูปอย่างขอ; เรียกหน้าซึ่งมีสีหน้าแสดงอาการโกรธ ไม่พอใจ หรือไม่ได้อย่างใจเป็นต้นว่า หน้างอ. ก.
• งอน     ๑ น. ส่วนปลายแห่งของบางอย่างที่เป็นรูปยาวเรียวและช้อยขึ้น เช่น งอนไถ. ว. ช้อยขึ้น, โง้งขึ้น. ก. แสดงอาการโกรธเคืองหรือไม่พอใจเพื่อให้เขาง้อ,
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• ปา     ก. ซัดไปด้วยอาการยกแขนขึ้นสูงแล้วเอี้ยวตัว; ( ปาก ) คำใช้แทนกิริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คำประกอบที่ทำให้รู้ว่าเกินกว่าที่คาดคิด, มักใช้ว่า ปาขึ้นไป
• ปาก     น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ อยู่ที่บริเวณใบหน้า มีลักษณะเป็นช่องสำหรับกินอาหารและใช้สำหรับเปล่งเสียงได้ด้วย; โดยปริยายหมายถึงส่วนต่าง ๆ
• จะงอยปาก    จะงอย จงอยปากของนก
• แก้วที่มีส่วนปากเป็นรูปจะงอย    ถ้วยขนาดใหญ่ที่มีปากกว้าง ถ้วยสุราขนาดใหญ่
• จะงอยปากนก    จมูกคน นอแรด ปากคน ปากพวย ปากพ่น ปากหมู ส่วนที่ยื่นออกของหัวสัตว์ ส่วนที่เป็นจมูกและปากของสัตว์ หัวเรือ
• นกริมฝั่งแม่น้ําที่มีจะงอยปากยาว    นกปากส้อม
• จะงอย    น. ปลายหรือที่สุดที่มีลักษณะโค้งหรืองุ้มลง เช่น จะงอยปากนกแก้ว จะงอยบ่า, ราชาศัพท์เรียก จะงอยบ่า ว่า พระอังสกุฏ.
• คนปากบอน    คนปากสว่าง คนปากโป้ง นกกะปูด
• ขึ้นปาก    ก. เจนปาก, คล่องปาก.
• คันปาก    v. อาการที่อยากจะพูด ตัวอย่างการใช้: เรามักได้ยินเสมอว่า อุดมคติกินไม่ได้ ผมคันปากนักอยากจะตอบเสียเหลือเกินว่าใครเล่าจะบ้าพอที่จะกินแกลบ
• ชินปาก    v. พูดบ่อยๆ จนคุ้นเคยสามารถพูดได้คล่อง be accustomed to speaking (in a certain situation) ตัวอย่างการใช้: แสดงละครเรื่องนี้ จอยต้องฝึกพูดอยู่เสมอ เพราะเป็นภาษาสมัยก่อน คำบางคำจึงไม่ชินป