จาตุรันต์ คือ

• (แบบ) น. เจ้าแห่งโลกหรือแห่งทิศทั้ง ๔. (ป., ส.).

• จา     ( ถิ่น-พายัพ, อีสาน ) ก. พูด, กล่าว.
• จาตุ     ว. แปลงมาจาก จตุ หมายความว่า สี่, ใช้ประกอบหน้าคำที่มาจากภาษาบาลี.
• จาตุร     จาตุระ- ( แบบ ) ว. แปลงมาจาก จตุร หมายความว่า สี่, ใช้ประกอบหน้าคำที่มาจากภาษาบาลี.
• ตุ     ว. ลักษณะกลิ่นเหม็นอย่างหนึ่งคล้ายกลิ่นเนื้อหรือปลาที่ตากไม่ได้แดดเป็นต้น, ใช้ประกอบกับคำ เหม็น เป็น เหม็นตุ.
• รัน     ก. ตี เช่น อย่าเอาไม้สั้นไปรันขี้, มักใช้ว่า ตีรันฟันแทง.
• จาตุรนต์รัศมี    น. ผู้มีรัศมีแผ่ไปในทิศทั้ง ๔ คือ พระอาทิตย์. (ส.).
• จาตุรนต์    (แบบ) น. เจ้าแห่งโลกหรือแห่งทิศทั้ง ๔. (ป., ส.).
• จาตุร-    จาตุระ- (แบบ) ว. แปลงมาจาก จตุร หมายความว่า สี่, ใช้ประกอบหน้าคำที่มาจากภาษาบาลี.
• จาตุ-    ว. แปลงมาจาก จตุ หมายความว่า สี่, ใช้ประกอบหน้าคำที่มาจากภาษาบาลี.
• รุจา    ว. รุ่งเรือง, สว่าง. (ป., ส. รุจ).
• จากไปโดยไม่ได้รับอนุญาต    หนีไป
• ได้รับคําตอบที่น่าพอใจจาก    ได้คําตอบที่น่าพอใจจาก
• ได้รับอนุญาตให้ออกจาก    ได้รับอนุญาตให้กลับ
• จาตุทสี    -ทะสี น. ดิถีที่ ๑๔ (คือ วัน ๑๔ ค่ำ). (ป. จาตุทฺทสี; ส. จตุรฺทศี).
• จาตุรงค    -ตุรงคะ- ว. มีองค์ ๔, มีส่วน ๔. (ป. จาตุร + องฺค).