ฉกาจฉกรรจ์ คือ

• ฉะกาด, ฉะกาดฉะกัน
  ว. เก่งกาจ, ดุร้าย, กล้าแข็ง.

• ฉก     ๑ ก. ฉวยหรือชิงเอาโดยเร็ว; สับ, โขก, เช่น งูฉก. ๒ น. ชื่อปาล์มชนิด Arenga westerhoutii Griff. วงศ์ Palmae ขึ้นตามป่าดิบชื้นทางภาคใต้
• ฉกาจ     ฉะกาด, ฉะกาดฉะกัน ว. เก่งกาจ, ดุร้าย, กล้าแข็ง.
• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• ฉกรรจ์     ฉะกัน ว. ห้าวหาญ เช่น ใจฉกรรจ์, แข็งแรงสมบูรณ์ เช่น วัยฉกรรจ์ ชายฉกรรจ์, รุนแรงอาจถึงตาย เช่น แผลฉกรรจ์.
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กรร     ๑ กัน ( โบ ) ก. จับ เช่น กรกรรนฤบดี. ( สมุทรโฆษ ). ( ข. กาน่ ว่า ถือ). ๒ กัน ( เลิก ) ก. กัน เช่น เรือกรร. ๓ กัน-
• คดีอุกฉกรรจ์    n. คดีที่มีความผิดร้ายแรง คำตรงข้าม: คดีมโนสาเร่ ตัวอย่างการใช้: คนร้ายคดีอุกฉกรรจ์รายนี้หนีไปซ่อนตัวอยู่ในจังหวัดเชียงราย clf.: คดี
• ชายฉกรรจ์    ผู้ชาย ลูกผู้ชาย
• วัยฉกรรจ์    น. วัยหนุ่มที่มีร่างกายสมบูรณ์แข็งแรง.
• อุกฉกรรจ์    ว. ร้ายแรง เช่น คดีอุกฉกรรจ์.
• แผลฉกรรจ์    n. แผลร้ายแรงที่อาจทำให้ถึงตายได้ ตัวอย่างการใช้: สองสามีภรรยามีแผลฉกรรจ์ที่ศีรษะเป็นทางยาว clf.: แผล
• ฉกรรจ์ลำเครื่อง    (โบ) น. ทหารที่เลือกคัดและแต่งเครื่องรบพร้อมที่จะเข้ารบได้ทันที เช่น พลฉกรรจ์ลำเครื่องแสนหนึ่ง ช้างเครื่องแปดร้อย. (พงศ. เลขา).
• ตัวฉกาจ    adj. ที่มีลักษณะเก่งกาจ, ดุร้ายกล้าแกร่ง ตัวอย่างการใช้: เขามักแสดงเป็นวายร้ายตัวฉกาจแทบทุกเรื่อง clf.: ตัว
• ตัจฉก    -ฉก (แบบ) น. ช่างไม้. (ป.; ส. ตกฺษก).
• วัจฉก    วัด, -ฉก (แบบ) น. ลูกวัว. (ป.; ส. วตฺส, วตฺสก).

• ถึงแม้ว่าเคราะห์กรรมที่ฉกาจฉกรรจ์ได้จบลงในวันนี้
• ปาร์คชิลซอง ซึ่งมีฝีมือฉกาจฉกรรจ์