ฉายเฉิด คือ

• ว. งาม, สดใส.

• ฉาย     ๑ น. เงา, ที่ร่ม; ราชาศัพท์เรียกกระจกส่องหน้าว่า พระฉาย. ( ป. , ส. ฉายา). ๒ ก. ส่องแสงออกไป; ( ปาก ) กรายให้เห็น เช่น
• เฉ     ว. เหไป, ไม่ตรงเส้นตรงแนว.
• เฉิด     ว. งามเด่น, สง่าผ่าเผย.
• เฉิดฉาย    ว. งามผุดผาดสดใส.
• เฉา    ก. เหี่ยว, ไม่สดชื่น.
• สะพายเฉียง    ก. ห่มเฉียงบ่า.
• อับเฉา    ๑ ว. ไม่สดชื่น, ไม่ชื่นบาน. ๒ น. ของถ่วงเรือกันเรือโคลง มีหินและทรายเป็นต้น.
• เฉาก๊วย    น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง สีดำ ทำจากเมือกที่ได้จากการต้มเคี่ยวพรรณไม้ชนิดหนึ่ง ใส่แป้งลงไปผสม กวนให้ทั่ว ทิ้งไว้ให้เย็น กินกับน้ำหวานหรือใส่น้ำตาลทรายแดง. (จ.).
• เฉาฮื้อ    น. ชื่อปลาน้ำจืดชนิด Ctenopharyngodon idellus ในวงศ์ Cyprinidae ปากเล็กอยู่ปลายสุดของหัว ไม่มีหนวด ที่สำคัญคือ ลำตัวยาว ท้องกลม เกล็ดใหญ่เรียบ ลำตัวสีเงิน อาศัยหากินพืชน้ำอยู่ใกล้ผิวน้ำ มีถิ่นเดิมอย
• เฉาะ    ก. เอามีดสับลงเป็นที่ ๆ เฉพาะที่ต้องการแล้วงัดให้แยกออก เช่น เฉาะตาล เฉาะฝรั่ง. น. เรียกเนื้อในตาลอ่อนที่เฉาะออกมาจากเต้าตาลว่า ตาลเฉาะ.
• เฉาะ ๆ    ว. ง่าย ๆ, สะดวก, เหนาะ ๆ.
• การฉายเดี่ยว    การบินเดี่ยว การแสดงเดี่ยว
• ฉุยฉายเข้าวัง    น. ท่าละครท่าหนึ่ง.
• ซึ่งอับเฉา    ซึ่งร่วงโรย เหี่ยวและมีรอยย่น
• ทําให้เฉา    ทําให้ร่วงโรย ทําให้เหี่ยวแห้ง