ฉีกขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย คือ

• กะรุ่งกะริ่ง
  ซึ่งขาดรุ่งริ่ง

• ฉีก     ก. ขาดแยกออกจากกันหรือทำให้ขาดหรือแยกออกจากกัน เช่น ผ้าฉีก ฉีกผ้า ฉีกทุเรียน, โดยปริยายหมายความว่า แยกสิ่งที่เป็นคู่หรือเป็นสำรับออกจากกัน เช่น
• ฉีกขาด     ขาด ฉีก ทำลายจิตใจ ผ่า รบกวนด้วยเสียงดัง เจียน แตก แตกออก ดึงทิ้ง
• ฉีกขาดเป็น     ฉีกออก
• ขา     ๑ น. อวัยวะตั้งแต่ตะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดินเป็นต้น (ไทยถิ่นอื่น ขา หมายความตั้งแต่ตะโพกถึงเข่า);
• ขาด     ก. แยกออกจากกันเพราะถูกดึง ตัด หรือฉีก เป็นต้น เช่น เชือกขาด แขนขาด ผ้าขาด; ควรจะมีแต่ไม่มี เช่น เศรษฐีขาดไฟ; มีไม่ครบ, มีไม่เต็ม, เช่น
• เป็น     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• เป็นชิ้น     ขาด ๆ วิ่น ๆ ดูfragmental เป็นสะเก็ด เป็นเศษ ไม่ปะติดปะต่อกัน
• เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย     เป็นชิ้นๆ เป็นส่วนๆ เป็นเสี่ยงๆ เป็นเศษเล็กเศษน้อย
• ชิ     อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกโกรธหรือไม่ชอบใจเป็นต้น.
• ชิ้     แสดง ให้ดู
• ชิ้น     ๑ น. ก้อนหรือแผ่นเล็กที่ตัด แล่ แบ่ง แยก หรือ แตกออกจากส่วนใหญ่ เช่น ชิ้นปลา ชิ้นเนื้อ ชิ้นกระเบื้อง, ลักษณนามเรียกสิ่งที่เป็นก้อนเป็นแผ่นเล็ก ๆ
• ชิ้นเล็ก     ก้อนเล็ก ตัวบอบบาง หยิบมือ แสงฟอสฟอรัส
• ชิ้นเล็กชิ้นน้อย     การตัดหรือเล็มด้วยขากรรไกร คนตัวเล็ก ชิ้นหรือเศษเล็ก ๆ ที่ถูกตัดออก ชิ้นเล็ก ๆ ที่ถูกตัดหรือหั่นออก บุคคลที่หยิ่งยโส บุคคลที่ไม่สำคัญ
• ิ้     พลิ้ว
• เล็ก     ว. มีขนาดย่อมกว่าเมื่อเทียบกัน เช่น ละมุดเล็กกว่าส้มโอ กล้วยไข่เล็กกว่ากล้วยหอม, มีขนาดไม่โต เช่น บ้านหลังนี้เล็ก, โดยปริยายหมายความว่า ไม่สำคัญ,
• กช     กด, กดชะ- ( กลอน ; ตัดมาจาก บงกช) น. ดอกบัว เช่น ดุจบัวอันบานชู กชกรรณิกามาศ. ( สมุทรโฆษ ), โดยมากใช้เข้าคู่กับคำ กร เป็น กรกช เช่น
• น้อย     ๑ ว. ตรงข้ามกับ มาก, ไม่มาก, เช่น ฝนน้อย น้ำน้อย มีเงินน้อย พูดน้อย, ตรงข้ามกับ ใหญ่, ไม่ใหญ่, เช่น ข้าราชการชั้นผู้น้อย;
• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).