ฉีกคำ คือ

• ก. แยกพยางค์ของคำให้อยู่คนละวรรคหรือคนละบรรทัด มักใช้ในคำประพันธ์.

• ฉีก     ก. ขาดแยกออกจากกันหรือทำให้ขาดหรือแยกออกจากกัน เช่น ผ้าฉีก ฉีกผ้า ฉีกทุเรียน, โดยปริยายหมายความว่า แยกสิ่งที่เป็นคู่หรือเป็นสำรับออกจากกัน เช่น
• กค     กระทรวงการคลัง
• คำ     ๑ น. ทองคำ เช่น หอคำ เชียงคำ. ๒ น. เสียงพูด, เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ, เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด
• ฉันรักคุณ    ผมรักคุณ เค้ารักเธอ ฉันรักเธอ
• ฉุกคิด    ก. คิดขึ้นมาทันที, คิดได้ในขณะนั้น, บังเอิญคิดได้.
• ฉุกคิดขึ้นมา    คิดออก
• ปากคำ    น. คำให้การ เช่น ให้ปากคำแก่เจ้าหน้าที่สอบปากคำจำเลย.
• รากคำ    ราก ธาตุ รากศัพท์
• ลูกคำ    น. เรียกคำ ๒ คำเมื่อเอามาประสมกันแล้วมีความหมายต่างไปจากคำเดิมว่า ลูกคำของคำตั้ง เช่น ลูกค้า ลูกเขย เป็นลูกคำของคำ ลูก.
• ฉันมีคำถาม    ผมมีคำถามครับ ดิฉันมีคำถามค่ะ
• ไม่พูดสักคำ    ไม่ปริปาก
• ดิฉันมีคำถามค่ะ    ฉันมีคำถาม ผมมีคำถามครับ
• ถามปากคำ    (กฎ) ก. ซักถามเพื่อให้บุคคลให้การ โดยพนักงานสอบสวนหรือพนักงานอัยการ เช่น ถามปากคำพยาน ถามปากคำผู้ต้องหา, (ปาก) สอบปากคำ.
• นักคำนวณ    นักคิดเลข
• บอกคำบอก    ก. บอกหรืออ่านหนังสือให้เขียนตาม.

• ทำไมพ่อต้องฉีกคำชื่นชม