ชนชาติยิว คือ

• ชาวยิวโบราณ
  ชาวอิสราเอล

• ชน     ๑ ก. โดนแรง ๆ เช่น รถยนต์ชนต้นไม้, ชิดจนติด เช่น ตั้งตู้ชนฝา; บรรจบ เช่น ชนขวบ; ให้ต่อสู้กัน เช่น ชนโค ชนไก่. น.
• ชนชาติ     ชาติ เผ่า สัญชาติ เชื้อสาย เชื้อชาติ ประเทศ
• ชา     ๑ น. (๑) ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กชนิด Camellia sinensis (L.) Kuntze ในวงศ์ Theaceae ขึ้นตามหุบเขาในเขตร้อน ใบใช้ชงเป็นเครื่องดื่ม, พายัพเรียก
• ชาต     ชาตะ- ก. เกิด. ( ป. ).
• ชาติ     ๑ ชาด, ชาติ-, ชาดติ- น. การเกิด เช่น ชาตินี้ ชาติหน้า; กำเนิด เช่น มีชาติมีสกุล; เหล่ากอ, เทือกเถา, เผ่าพันธุ์, เช่น ชาติเสือ ชาติขี้ข้า;
• ติ     ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
• ยิว     1) n. ชื่อพ้อง: ชาวยิว, คนยิว ตัวอย่างการใช้: คนส่วนใหญ่พูดกันว่าชาวยิวเห็นแก่ตัว clf.: คน 2) adj.
• ชนชาติวิทยา    ชาติพันธุ์วิทยา ชาติวงศ์วิทยา
• ชนชาติกัมพูชา    ชนชาติขอม ชนชาติเขมร
• ชนชาติขอม    ชนชาติกัมพูชา ชนชาติเขมร
• ชนชาติจาม    จาม แขกจาม
• ชนชาติเขมร    ชนชาติกัมพูชา ชนชาติขอม
• ชนชาติเย้า    เย้า
• ลัทธิชนชาติ    ลัทธิเชื้อชาติ ลัทธิเผ่าพันธุ์ ลัทธิเหยียดผิว ลัทธิเหยียดหยามชนชาติ เผ่าพันธุ์นิยม
• ภินชาติ    ว. ต่างชาติ, ต่างชาติชั้น. (ป., ส. ภินฺนชาติ).

• ยิวในที่นี้ หมายถึง ชนชาติยิว ทั้งหมดเลย
• และได้เอาถ้อยคำข้อหาที่ลงโทษพระองค์ไปติดไว้เหนือพระเศียร ซึ่งอ่านว่า " ผู้นี้คือเยซูกษัตริย์ของชนชาติยิว "