ชักคะเย่อ คือ

• ดึง
  ชักกะเย่อ
  ชักเย่อ
  รั้ง

• ชัก     ๑ ก. ดึงสายเชือกเป็นต้นที่ผูกอยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพื่อให้สิ่งนั้นเคลื่อนไหวไปตามต้องการ เช่น ชักว่าว ชักรอก; ดึง, ดึงออกมา, ดึงขึ้น, เช่น
• กค     กระทรวงการคลัง
• คะ     ๑ คำกร่อนของคำหน้าซึ่งซ้ำกับคำหลังในคำที่มี ค เป็นพยัญชนะต้นในบทกลอน เช่น ครื้นครื้น กร่อนเป็น คะครื้น โครมโครม กร่อนเป็น คะโครม
• เย่อ     ก. เอามาด้วยแรงบังคับโดยการฉุดรั้งแย่งกัน, ใช้แรงฉุดรั้งดึงกันไปมา.
• ย่อ     ก. ยอบลง เช่น ย่อตัว ย่อเข่า, ลดให้สั้นหรือเล็กลง เช่น ย่อความ ย่อส่วน; ทำให้ยุบเข้าไป, ทำให้จมลึกเข้าไป, เช่น ย่อเก็จ ย่อมุม.
• คะเยอ    ว. อาการที่คันทำให้ต้องเการ่ำไป เรียกว่า เกาคะเยอ คันคะเยอ.
• ชักกะเย่อ    1) v. ชื่อพ้อง: ชักเย่อ, ชักคะเย่อ, ดึง, รั้ง ตัวอย่างการใช้: ฝ่ายตรงข้ามล้วนแล้วแต่พลังช้างสาร จะต้องชักกะเย่อกันแทบสุดแรงถึงจะเอาอยู่ 2) n. ชื่อการละเล่นชนิดหนึ่ง ชื่อพ้อง: กีฬ
• การนึกคะเน    การสมมติ การสันนิษฐาน
• หกคะเมน    ก. ล้มหัวทิ่ม เช่น หกคะเมนลงไปข้างท้องร่อง, เอาหัวหรือมือทั้ง ๒ ข้างปักลงที่พื้น ยกเท้าชี้ขึ้นข้างบน แล้วม้วนตัวไปข้างหลัง, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ ตีลังกา เป็น หกคะเมนตีลังกา.
• คันคะเยอ    v. อาการที่คันทำให้ต้องเการ่ำไป ชื่อพ้อง: คะเยอ ตัวอย่างการใช้: เด็กๆ คันคะเยอเพราะเป็นลมพิษ
• ช่างเย็บปะเสื้อ    คนเย็บปะเสื้อ
• ชักเย่อ    ชักกะ- น. ชื่อการเล่นอย่างหนึ่ง โดยแบ่งผู้เล่นออกเป็น ๒ ฝ่าย แต่ละฝ่ายจะมีจำนวนเท่า ๆ กันหรือกำลังพอ ๆ กัน มักใช้เชือกขนาดพอกำรอบ ยาวพอที่จะให้ผู้เล่นทั้ง ๒ ฝ่ายเรียงแถวจับได้ โดยมีที่ว่างระหว่างกลา
• การหกคะเมน    การตีลังกา
• เยาะเย้อ    ล้อ ยั่ว แหย่ ยั่วเย้า ล้อเลียน เย้าหยอก
• ชั้นเนื้อเยื่อ    ชนชั้น ชั้น มหาสมุทร ชั้นบรรยากาศ ชั้นพื้นดิน ชั้นหิน ชั้นเซลล์ ระดับชั้น