ช่อแยกแขนง คือ

• ช่อดอก
  ช่อกระจะ
  ช่อกระจุกแน่น
  ช่อซี่ร่ม

• ช่อ     ๑ น. ใบไม้หรือดอกไม้ที่แตกออกเป็นพวง, เรียกดอกของต้นไม้บางชนิดเช่นมะม่วงและสะเดาที่ออกดอกเล็ก ๆ เป็นกลุ่มหรือเป็นพวงว่า ช่อมะม่วง ช่อสะเดา,
• แยก     ก. ทำให้สิ่งที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่ออกจากกัน เช่น แยกกลุ่มประชุม แยกกล้วยไม้, กิริยาของสิ่งที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่แตกออกจากกัน เช่น
• ยก     ๑ ก. เอาขึ้นให้สูงจากที่เดิมทั้งโดยตรงและโดยปริยาย; เคลื่อนไป, พากันไป, เช่น ยกทัพ ยกพวก; งดเว้น, เพิกถอน, เช่น ยกโทษ ยกภาษี ยกคำสั่ง; มอบ เช่น
• แข     น. ดวงเดือน, พระจันทร์. ( ข. ).
• แขน     ๑ น. อวัยวะที่ต่อจากไหล่ทั้ง ๒ ข้าง, ( ราชา ) เรียกอวัยวะตั้งแต่ศอกไปถึงไหล่ว่า พระพาหา ตั้งแต่ศอกไปถึงมือว่า พระกร;
• แขนง     ๑ ขะแหฺนง น. กิ่งไม้เล็ก ๆ ที่แตกใหม่จากลำของไม้พวกไม้ไผ่, กิ่งไม้เล็ก ๆ ที่แยกออกจากกิ่งใหญ่, โดยปริยายหมายถึงส่วนย่อยที่แยกจากส่วนใหญ่ เช่น
• ขน     ๑ น. สิ่งที่เป็นเส้นขึ้นตามผิวหนังคนและสัตว์ เช่น ขนตา ขนนก ขนเม่น และใช้ตลอดไปจนถึงที่ขึ้นบนผิวต้นไม้ ผลไม้ ใบไม้ และอื่น ๆ, ราชาศัพท์ว่า
• ขนง     ขะหฺนง น. คิ้ว, ใช้เป็นราชาศัพท์ว่า พระขนง.
• นง     น. นาง (ใช้นำหน้าคำอื่น).
• แตกแขนง    v. ขยายออกไป ชื่อพ้อง: แตกกิ่ง, แตกกิ่งก้านสาขา ตัวอย่างการใช้: กล้วยไม้ประเภทนี้มีลักษณะแปลกออกไป คือ มีรากใหญ่ยาวและแตกแขนงรากอย่างโปร่งๆ เป็นรากอากาศ
• แยกแยะ    ก. กระจายออกให้เห็นชัดเจน เช่น แยกแยะปัญหาให้เห็นเป็นประเด็น ๆ ไป.
• แยกแย้ง    ก. แยกไปคนละทาง, ไม่ลงรอยกัน.
• พนักแขน    n. เครื่องสำหรับพักแขน ตัวอย่างการใช้: ผู้ป่วยที่มีการทรงตัวที่ดีควรจะใช้รถเข็นที่มีพนักแขนเตี้ยๆ หรือไม่มีเลยก็ได้ clf.: พนัก
• ยักแยก    โกง ฉ้อ ยัก ยักยอก
• ผู้มีความรู้ทุกแขนงวิชา    ผู้มีความรู้กว้างขวาง