ซังกะตาย คือ

• ว. ไม่เต็มใจ, ฝืนใจ, อย่างเสียไม่ได้, (มักใช้แก่กริยาทำ).

• ซัง     น. ตอข้าวที่เกี่ยวรวงแล้ว; สิ่งที่เป็นเส้น ๆ หุ้มยวงขนุน; ฝักข้าวโพดที่เอาเมล็ดออกหมดแล้ว; ตาที่อยู่ตามมุมของกระดานดวด.
• งก     ๑ ก. แสดงอาการอยากได้หรือไม่อยากเสียจนเกินควร. ว. มีอาการสั่นอย่างคนแก่หรืออย่างกลัวหรืออย่างหนาวมาก. ๒ น.
• กะ     พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
• ตา     ๑ น. พ่อของแม่, ผัวของยาย, ชายที่เป็นญาติชั้นเดียวกับพ่อของแม่หรือที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับตา, ( ปาก ) คำเรียกชายสูงอายุที่ตนไม่ค่อยเคารพนับถือ
• ตาย     ๑ ก. สิ้นใจ, สิ้นชีวิต, ไม่เป็นอยู่ต่อไป, สิ้นสภาพของการมีชีวิต, เช่น สภาวะสมองตาย; เคลื่อนไหวไม่ได้ เช่น มือตาย ตีนตาย;
• กะตังกะติ้ว    ๑ น. น้ำยางที่ได้จากไม้เถาหลายชนิดในวงศ์ Apocynaceae เช่น มวก (Parameria barbata Schum.) กะตังกะติ้ว หรือ คุยช้าง (Willughbeia edulis Roxb.) และ ตังติ้ว (Urceola esculenta Benth.). ๒ น. ชื่อไม้เถาชน
• ลูกกะตา    ลูกตา
• สังกะตัง    ว. ลักษณะที่ติดแน่นเป็นปมเหนียวที่ผมหรือขนสัตว์สางไม่ออก เช่น ผมเป็นสังกะตัง.
• กะติงกะแตง    ก. กุลีกุจอ เช่น พระชาลีก็ลีลาแล่นไปก่อน กะติงกะแตงต้อนรับ. (ม. กาพย์ กุมาร), กะตึงกะแตง ก็ใช้.
• กะตึงกะแตง    ก. กะติงกะแตง.
• ซังกะบ๊วย    ห่วย ห่วยแตก
• ชะตาร้าย    คราวร้าย ตาร้าย
• ผมเป็นสังกะตัง    ผมกระเซิง
• ซึ่งมีชะตาตก    ซึ่งโชคไม่ดี
• ซึ่งกระตุ้น    รุนแรง ฉลาด น่าตื่นเต้น เก่ง เฉียบแหลม ซึ่งทําให้มึนเมา ทําให้เคลื่อนไหว ซึ่งผลักดัน ซึ่งมีแรงบันดาลใจ

• ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอนั่งซังกะตายอยู่ในคุกหรอก
• ทำไมทำหน้าซังกะตายแบบนั้นล่ะ มาร้องเพลงด้วยกันเถอะ !
• คุณไม่เห็นต้องไปจูบเขาเลย เขาคือไอ้ซังกะตายฮัมฟรีย์
• อ่า ทำไมบรรยากาศการทำงานถึงซังกะตายแบบนี้นะ
• ใครที่ยังไม่แก่ เค้าไม่ทำท่าซังกะตายอย่างนี้กันหรอก !
• แอบมองอยู่นอกหน้าต่าง ดูเธอซังกะตาย
• ผมไม่อยากใช้ชีวิตแบบซังกะตาย คุณล่ะ
• ผู้ชายต่างอ้วน มีเหงื่อท่วมตัว ปากเหม็น สูทกาก ๆ ภรรยาดูซังกะตาย
• ทำไมต้องมานั่งซังกะตายอยู่นี่ ?
• ใช่ แต่พวกเรารู้สึกซังกะตาย