ซึมเซื่อง คือ

• ใช้เวลาไปอย่างไม่มีความสุข

• ซึม     ก. กิริยาของน้ำหรือของเหลวที่ไหลไปตามรูเล็ก ๆ อย่างช้า ๆ เช่น เหงื่อซึม น้ำซึม, โดยปริยายหมายถึงกิริยาที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ยางรถซึม. ว.
• เซ     ว. อาการที่ขาดความทรงตัวจนโอนเอนไปข้างใดข้างหนึ่ง เช่น เดินเซ, ลักษณะที่โย้ไปข้างใดข้างหนึ่ง เช่น เรือนเซ.
• เซื่อง     ว. เงื่องหงอย, ซึม, มักใช้เข้าคู่กับคำ ซึม เป็น ซึมเซื่อง หรือ เซื่องซึม.
• ซื่อ     ว. ตรง เช่น คนซื่อ, ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม เช่น พูดซื่อ ๆ, ไม่คดโกง เช่น หน้าซื่อ; นิ่งเฉยอยู่ไม่กระดุกกระดิกเหมือนสิ่งไม่มีชีวิต เช่น แข็งซื่อ, ทื่อ
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ซึมเซา    ว. มีลักษณะเหงาหงอยง่วงซึมไม่กระปรี้กระเปร่า เช่น วันนี้รู้สึกซึมเซาไม่อยากทำงานเลย.
• ซึมเซ่อ    เซ่อ เบอะ
• ซัมเมอร์เซาต์    ตีลังกา
• สถานที่ซึมเซา    บรรยากาศที่ซึมเซา
• ความเซื่องซึม    ความอ่อนเพลีย ความอ่อนเปลี้ยเพลียแรง ความเชื่องช้า ความง่วง ซึม
• บรรยากาศที่ซึมเซา    สถานที่ซึมเซา
• ซัคเซส    ความสำเร็จ
• ซัดเซ    ก. เที่ยวไปไม่เป็นตำแหน่งแห่งที่.
• ซินเซต    กลุ่มคำไวพจน์ กลุ่มคำพ้องความหมาย
• ซีดเซียว    ว. ไม่แจ่มใส, ไม่สดชื่น; ไม่มีเลือดฝาด.