ซึ่งกินมังสวิรัติ คือ

• ซึ่งไม่กินเนื้อสัตว์

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• งก     ๑ ก. แสดงอาการอยากได้หรือไม่อยากเสียจนเกินควร. ว. มีอาการสั่นอย่างคนแก่หรืออย่างกลัวหรืออย่างหนาวมาก. ๒ น.
• กิน     ก. เคี้ยว เช่น กินหมาก, เคี้ยวกลืน เช่น กินข้าว, ดื่ม เช่น กินน้ำ, ทำให้ล่วงลำคอลงไปสู่กระเพาะ; โดยปริยายหมายความว่าเปลือง เช่น กินเงิน กินเวลา,
• นม     นะมะ- น. การนอบน้อม, การเคารพ, การไหว้. ( ป. ; ส. นมสฺ). ๑ น. ส่วนของร่างกาย อยู่บริเวณหน้าอก มี ๒ เต้า,
• มัง     end. คำแสดงความไม่แน่ใจ, คำแสดงความคาดคะเน, (ใช้ไว้ท้ายประโยค) ชื่อพ้อง: กระมัง ตัวอย่างการใช้: เขาคงไม่อยากไปมัง
• มังส     น. เนื้อของคนและสัตว์. ( ป. ).
• มังสวิรัติ     น. การงดเว้นกินเนื้อสัตว์, เรียกอาหารที่ไม่มีเนื้อสัตว์ มีแต่พืชผัก ว่า อาหารมังสวิรัติ.
• สว     สะวะ- น. ของตนเอง. ( ส. ; ป. สก).
• วิ     คำนำหน้าศัพท์ แปลว่า วิเศษ, แจ้ง, ต่าง, เช่น วิสุทธิ วิเทศ. ( ป. , ส. ).
• วิร     วิระ- ว. วีระ, กล้าหาญ. น. ผู้กล้าหาญ, นักรบ; ผู้พากเพียร; ผู้เรืองนามในทางกล้าหาญ. ( ป. , ส. วีร).
• วิรัต     ว. ปราศจากความยินดี, ไม่ยินดี. ( ป. วิรตฺต; ส. วิรกฺต).
• วิรัติ     -รัด ก. งดเว้น, เลิก. น. การงดเว้น, การเลิก, เช่น มังสวิรัติ สุราวิรัติ. ( ป. , ส. วิรติ).
• รัต     ๑ ก. ยินดี, ชอบใจ, มักใช้ประกอบท้ายสมาส เช่น วันรัต = ผู้ยินดีในป่า. ( ป. , ส. รต). ๒ น. ราตรี, กลางคืน, มักใช้ประกอบท้ายคำ เช่น ทีฆรัต
• ติ     ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
• คนกินมังสวิรัติ    คนที่กินแต่ผักเป็นอาหาร คนที่ไม่กินเนื้อสัตว์