ซึ่งคลาน คือ

• ซึ่งเลื้อย
  น่ากลัว

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• คล     คน ( แบบ ) น. คอ เช่น เหลือกตาเมียงเอียงคล. ( ม. คำหลวง กุมาร). ( ป. , ส. ).
• คลา     คฺลา ( กลอน ) ก. เดิน, เคลื่อน, เช่น พาชีขี่คล่องคล้อย ควรคลา. ( โลกนิติ ); คลาด เช่น อายแก่ราชาคลา ยศแท้. ( โลกนิติ ).
• คลาน     คฺลาน ก. ไปด้วยมือและเข่าอย่างเด็ก; กิริยาที่ใช้มือและเท้าทั้ง ๒ ทาบพื้นแล้วเคลื่อนไป เรียกว่า คลานสี่เท้า; กิริยาที่เคลื่อนไปด้วยเข่าและศอก
• ลา     ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Equus asinus ในวงศ์ Equidae ซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับม้า รูปร่างคล้ายม้าแต่ตัวเล็กกว่า หูยาว ปลายหางเป็นพู่
• ลาน     ๑ น. บริเวณที่ว่าง, สนาม, เช่น ลานจอดรถ, ที่สำหรับนวดข้าว; ในทางกีฬาหมายถึง สนามที่เล่นกีฬา, คู่กับ ลู่. ๒ น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล
• ซึ่งคืบคลานไปข้างหน้า    ซึ่งดิ้นไปมา ซึ่งบิดตัว ซึ่งหลบหลีก ซึ่งเลื่อย
• ซึ่งคลาดเคลื่อน    ซึ่งไม่ถูกต้อง ซึ่งผิดพลาด ซึ่งไม่ตรง
• ซึ่งคลี่คลายได้    ที่แก้ปัญหาได้
• ซึ่งคลางแคลงใจ    ที่ไม่แน่ใจ
• คลุกคลาน    v. คลานต้วมเตี้ยม ตั้งตัวไม่ติด ชื่อพ้อง: ล้มลุกคลุกคลาน ตัวอย่างการใช้: เขาคลุกคลานเข้ามาขอโทษผมอย่างน่าสงสาร
• แคลงคลาง    แคฺลงคฺลาง ก. แคลงใจ, ไม่แน่ใจหรือวางใจลงไปได้เพราะออกจะสงสัย, คลางแคลง ก็ว่า, บางทีก็พูดสั้น ๆ ว่า แคลง.
• ซึ่งคลุ้มคลั่ง    ซึ่งเพ้อคลั่ง
• ซึ่งคัดค้าน    ซึ่งดูถูก ซึ่งติเตียน ตรงกันข้าม ซึ่งโต้แย้ง ซึ่งไม่เห็นด้วย ซึ่งรังเกียจ ซึ่งไม่ชอบ ซึ่งขัดขวาง ซึ่งต่อต้าน
• ซึ่งผิดทํานองคลองธรรม    ซึ่งขัดกับหลักคําสอน ซึ่งไม่ซื่อสัตย์ ซึ่งไม่เหมาะสม ผิดศีล ผิดศีลธรรม