ซึ่งต้องลักลอบ คือ

• ผิดกฎหมาย
  เถื่อน
  ซึ่งผิดศีลธรรม

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• ต้อ     ๑ น. โรคอย่างหนึ่งเกิดที่ลูกตา ทำให้ตาพิการมองอะไรไม่เห็นชัดเจน หรืออาจทำให้ตาบอดได้ มีหลายชนิด. ๒ ว. อ้วนสั้น, อ้วนเตี้ย, เช่น ขวดต้อ
• ต้อง     ก. ถูก เช่น ต้องชะตา ต้องใจ; เป็นกริยาช่วยบอกความแน่ใจหรือบังคับ เช่น ต้องกิน ต้องนอน ต้องทำ. น. เรียกต้นข้าวในนาที่โศกใบเหลืองไป
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ลัก     ก. เอาสิ่งของที่เขาไม่ให้ไปด้วยอาการซ่อนเร้น, ขโมย, เช่น ลักทรัพย์, แอบทำ, ลอบทำ, เช่น ลักกินขนมในห้องเรียน ลักสูบบุหรี่ในห้องน้ำ. ว.
• ลักลอบ     ก. ลอบกระทำการบางอย่าง เช่น ลักลอบได้เสียกัน ลักลอบเข้าเมือง ลักลอบเล่นการพนัน.
• กล     กน, กนละ- น. การลวงหรือล่อลวงให้หลงหรือให้เข้าใจผิดเพื่อให้ฉงนหรือเสียเปรียบ เช่น เล่ห์กล, เล่ห์เหลี่ยม เช่น กลโกง;
• ลอบ     ๑ น. ชื่อเครื่องสานสำหรับดักปลาดักกุ้ง มีหลายชนิด เช่น ลอบนอน ลอบตั้ง ลอบประทุน; ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) ตาข่ายที่ขึงดักจับนก. ๒ ก.
• อบ     ก. ปรุงกลิ่นด้วยควันหรือรมด้วยกลิ่นในที่ที่ควันหรือกลิ่นกระจายออกไปไม่ได้; ทำให้ร้อนหรือสุกด้วยไอน้ำหรือไอไฟในที่ที่ความร้อนออกไม่ได้;
• ซึ่งลักลอบทํา    ซึ่งทําลับๆ ล่อๆ ซึ่งทําอย่างลับๆ ซึ่งทําแบบหลบๆ ซ่อนๆ ซึ่งแอบทํา
• ซึ่งล่องลอยอยู่    ซึ่งลอยอยู่ ซึ่งเคลื่อนจากที่เดิม ซึ่งโยกย้ายถิ่นที่อยู่ ยังมาหรือไปไม่ถึง
• เสียงตีกลอง    เสียงรัวกลอง
• กลองเล็กซึ่งตีประกอบการเป่าขลุ่ย    กลองสองหน้า ีกลองตะโพน
• เพลงหรือโคลงกลอนที่ร้องตอบ    เพลงสวด หรือโคลงสรรเสริญที่ร้องตอบโต้ลับกัน โคลงกลอนนำหรือส่งท้าย
• ลองลิ้ม    ชิม ชิมรส ลิ้มรส ลิ้มลอง