ซึ่งหมดสติ คือ

• ซึ่งไม่รับรู้

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• หมด     ก. สิ้น เช่น หมดลม หมดกิเลส หมดปัญญา, ไม่มี เช่น เงินหมด ฝนหมด, จบ เช่น หมดรายการ. ว. ไม่มีอะไรเหลือ เช่น กินหมด ใช้หมด.
• หมดสติ     ก. สิ้นสติ, ไม่มีความรู้สึก, สลบ.
• มด     ๑ น. ชื่อแมลงหลายชนิดในวงศ์ Formicidae ส่วนท้องปล้องที่ ๑ หรือปล้องที่ ๑ และปล้องที่ ๒ ซึ่งติดกับอกคอดกิ่ว
• สต     สะตะ- น. ร้อย (๑๐๐). ( ป. ; ส. ศต).
• สติ     สะติ น. ความรู้สึก, ความรู้สึกตัว, เช่น ได้สติ ฟื้นคืนสติ สิ้นสติ, ความรู้สึกผิดชอบ เช่น มีสติ ไร้สติ, ความระลึกได้ เช่น ตั้งสติ กำหนดสติ. ( ป.
• ติ     ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
• กึ่งหมดสติ    กึ่งรู้สึกตัว สลึมสลือ
• ซึ่งหมดสิ้น    ซึ่งล้มเหลว
• ซึ่งหมดสติชั่วคราว    ซึ่งไม่รู้ตัว ซึ่งไม่ได้สติ
• หมดสต็อก    หมดคลังสินค้า
• การหมดสติ    การเป็นลม
• ทำให้หมดสติ    ทำให้สลบ วางยาสลบ
• ทําให้หมดสติ    ทําให้ตาย
• ซึ่งใช้หมดสิ้น    ซึ่งหมดเกลี้ยง ซึ่งไม่มีเหลือ