ซึ่งหมดสิ้น คือ

• ซึ่งล้มเหลว

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• หมด     ก. สิ้น เช่น หมดลม หมดกิเลส หมดปัญญา, ไม่มี เช่น เงินหมด ฝนหมด, จบ เช่น หมดรายการ. ว. ไม่มีอะไรเหลือ เช่น กินหมด ใช้หมด.
• หมดสิ้น     v. ไม่มีเหลือ ชื่อพ้อง: หมดไป, หมดเกลี้ยง, สูญสิ้น ตัวอย่างการใช้: รัฐบาลไม่สามารถสะสางปัญหาได้หมดสิ้น
• มด     ๑ น. ชื่อแมลงหลายชนิดในวงศ์ Formicidae ส่วนท้องปล้องที่ ๑ หรือปล้องที่ ๑ และปล้องที่ ๒ ซึ่งติดกับอกคอดกิ่ว
• สิ     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ,
• สิ้น     ก. หมด, จบ, เช่น กินอาหารมื้อนี้สิ้นเงินไป ๕๐๐ บาท สิ้นปีนี้เขาจะย้ายไปอยู่เชียงใหม่; ตาย เช่น พ่อแม่เขาสิ้นไปหมดแล้ว.
• ิ้     พลิ้ว
• ซึ่งหมดสติ    ซึ่งไม่รับรู้
• ซึ่งใช้หมดสิ้น    ซึ่งหมดเกลี้ยง ซึ่งไม่มีเหลือ
• ซึ่งไม่ยอมหมดสิ้น    ซึ่งไม่ยอมจบสิ้น
• กึ่งหมดสติ    กึ่งรู้สึกตัว สลึมสลือ
• ซึ่งหมดสติชั่วคราว    ซึ่งไม่รู้ตัว ซึ่งไม่ได้สติ
• ทำให้หมดสิ้น    ขจัดสิ้น แยกออกจากถิ่นเดิมหรือสิ่งแวดล้อมเดิม
• ทําให้หมดสิ้น    ทําลาย ทําให้เสียหาย ทําให้ฉิบหาย ทําให้พร่อง ทําให้ลดลง ทําให้ว่างเปล่า
• ซึ่งหมดหวัง    ซึ่งสิ้นหวัง ซึ่งไม่มีหวัง