ซึ่งหาค่ามิได้ คือ

• ซึ่งประมาณค่ามิได้

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• หา     ๑ ก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น
• หาค่า     กะประมาณ ตีราคา ประมาณค่า
• หาค่ามิได้     ว. มีค่ามากจนประมาณไม่ได้.
• ค่า     น. มูลค่าหรือราคาของสิ่งใด ๆ ทั้งที่เป็นรูปธรรมและนามธรรม ที่มีประโยชน์ในทางใช้สอย แลกเปลี่ยน หรือทางจิตใจเป็นต้น บางอย่างก็ประเมินเป็นเงินได้
• มิ     ๑ ว. ไม่ เช่น มิทราบ มิควร มิบังอาจ. ๒ ก. เฉย, ไม่ค่อยพูดจา, เช่น รามสูรได้ยินสิ้นสติลงนั่งมิจะทำกระไรได้. (บทระบำตลก พระราชนิพนธ์ ร.๕).
• มิได้     ว. ไม่ได้, ไม่ใช่.
• ได     น. มือ. ( ข. ).
• ได้     ก. รับมาหรือตกมาเป็นของตัว เช่น ได้เงิน ได้ลูก ได้แผล; ใช้ประกอบท้ายคำกริยา มีความหมายต่าง ๆ แล้วแต่ความแวดล้อม คือ อาจ, สามารถ, เช่น เดินได้
• ซึ่งหาค่าหาไม่ได้    ซึ่งไม่สามารถค้นหาได้ ซึ่งไม่สามารถตัดสินใจได้
• ซึ่งหาค่าแล้ว    ซึ่งวัดได้ เกี่ยวกับการวัด ได้จากการวัด ไตร่ตรองและรอบคอบ
• ซึ่งแสวงหาความสุขส่วนตัว    เห็นแก่ตัว ซึ่งแสวงหาผลประโยชน์ส่วนตัว
• ซึ่งหาซื้อได้    ซึ่งซื้อได้
• ซึ่งหาที่เปรียบมิได้    ยอดเยี่ยม ซึ่งหาตัวจับยาก
• หาความจริงไม่ได้    ไม่มี ไม่มีให้เอา ไร้ผล