ซึ่งหัวขาด คือ

• ซึ่งไม่มีหัว

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• หัว     ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
• หัวขาด     น. ชื่อฝีชนิดหนึ่ง เมื่อแรกขึ้นเป็นตุ่มเล็ก ๆ แล้วจึงเป็นฝี.
• ขา     ๑ น. อวัยวะตั้งแต่ตะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดินเป็นต้น (ไทยถิ่นอื่น ขา หมายความตั้งแต่ตะโพกถึงเข่า);
• ขาด     ก. แยกออกจากกันเพราะถูกดึง ตัด หรือฉีก เป็นต้น เช่น เชือกขาด แขนขาด ผ้าขาด; ควรจะมีแต่ไม่มี เช่น เศรษฐีขาดไฟ; มีไม่ครบ, มีไม่เต็ม, เช่น
• ฝีหัวขาด    น. ชื่อฝีชนิดหนึ่ง เมื่อแรกขึ้นเป็นตุ่มเล็ก ๆ แล้วจึงเป็นฝี.
• ซีอิ้วขาว    ซีอิ้ว ซอสถั่วเหลือง
• ซึ่งชี้ขาด    ซึ่งทำให้สยบ ซึ่งทำให้แตก ซึ่งบดขยี้
• ซึ่งขาดความเป็นตัวของตัวเอง    ตามอย่าง ซึ่งเลียนแบบ
• ว่าวขาดลอย    (วรรณ) ก. จากไปไม่กลับ, ว่าวขาดลมลอย ก็ว่า เช่น จะจากเจ้าเหมือนดังว่าวขาดลมลอย อย่าหมายคอยเลยว่าเมียจะเป็นตัว. (ขุนช้างขุนแผน).
• ซึ่งขาดตอน    ซึ่งไม่ติดต่อกัน
• ซึ่งขาดทักษะ    ซึ่งไม่มีทักษะ
• ซึ่งขาดน้ํา    ซึ่งไม่มีน้ํา
• ซึ่งขาดผู้นํา    ซึ่งไร้ผู้นํา
• ซึ่งขาดรุ่งริ่ง    กะรุ่งกะริ่ง ฉีกขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย