ซึ่งเป็นเรื่องเก่า คือ

• ซึ่งวางในร้านจนเก่า

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• เป็น     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• เป็นเรื่อง     v. เป็นเหตุลุกลาม ชื่อพ้อง: เกิดเรื่อง ตัวอย่างการใช้: เธอมักจะทำให้ปัญหาเล็กน้อยเป็นเรื่องขึ้นมาทุกที
• เรื่อ     ว. อ่อน ๆ (มักใช้แก่สีแดงหรือสีเหลือง).
• เรื่อง     น. ภาวะหรือเนื้อหาของสิ่งซึ่งเนื่องกับข้อเท็จจริงหรือเหตุการณ์อย่างใดอย่างหนึ่งโดยเฉพาะ เช่น เรื่องประวัติศาสตร์ เรื่องการเมือง เรื่องเศรษฐกิจ;
• เรื่องเก่า     ของเก่า คนชรา คนสูงอายุ เพลงเก่า
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• เก     ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
• เก่     ( ปาก ) ว. เข้าที เช่น ว่าไม่เป็นเก่ คือ ว่าไม่เข้าที.
• เก่า     ว. ก่อน เช่น ครูคนเก่า กรรมเก่า; ไม่ใหม่ เช่น ผ้าเก่า ของเก่า, คำนี้เมื่อใช้ประกอบกับคำอื่น ๆ มีความหมายต่าง ๆ กัน แล้วแต่คำที่นำมาประกอบ เช่น
• เรื่องเก่า ๆ    กระบวนการสอน การสั่งสอน ตำนาน นิยายที่เล่าลือกันมา บทเรียน
• ซึ่งเกิดขึ้นเอง    โดยสัญชาตญาณ ซึ่งเป็นไปตามธรรมชาติ เป็นไปเอง ซึ่งขาดเสียมิได้ เกี่ยวกับตัวยาสำคัญ เกี่ยวกับหัวน้ำมัน เกี่ยวกับหัวน้ำหอม เป็นปัจจัย เป็นส่วนประกอบที่สำคัญ
• ซึ่งเกิดจากพระผู้เป็นเจ้า    เกี่ยวกับการตัดสินอรรถคดีตามกฎหมาย เกี่ยวกับผู้พิพากษา เกี่ยวกับศาลยุติธรรม
• เรื่องเป็นเรื่องตาย    เรื่องคอขาดบาดตาย
• ซึ่งเกิดขึ้นเป็นเวลา    เกี่ยวกับระยะเวลา