ซึ่งใช้จนเก่า คือ

• ซึ่งใช้จนเสื่อม

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• ใช้     ก. บังคับให้ทำ เช่น ใช้งาน; จับจ่าย เช่น ใช้เงิน; เอามาทำให้เกิดประโยชน์ เช่น ใช้เรือ ใช้รถ; ชำระ ในคำว่า ใช้หนี้; ตอบแทน, ให้ทดแทน, เช่น
• ใช้จนเก่า     ใช้จนไม่
• จน     ๑ ว. อัตคัดขัดสน, ฝืดเคือง, มีเงินไม่พอยังชีพ. ก. แพ้ เช่น หมากรุกจน; หมดทาง เช่น จนใจ คือ ไม่มีทางที่จะทำได้อย่างคิด, จนตรอก คือ ไม่มีทางไป,
• เก     ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
• เก่     ( ปาก ) ว. เข้าที เช่น ว่าไม่เป็นเก่ คือ ว่าไม่เข้าที.
• เก่า     ว. ก่อน เช่น ครูคนเก่า กรรมเก่า; ไม่ใหม่ เช่น ผ้าเก่า ของเก่า, คำนี้เมื่อใช้ประกอบกับคำอื่น ๆ มีความหมายต่าง ๆ กัน แล้วแต่คำที่นำมาประกอบ เช่น
• ซึ่งใช้จนเสื่อม    ซึ่งใช้จนเก่า
• ที่ใช้จนเก่า    ที่ใช้แล้ว
• ซึ่งวางในร้านจนเก่า    ซึ่งเป็นเรื่องเก่า
• ใช้มากจนเก่า    ใส่มากจนเก่า
• ซึ่งใช้มือทํา    ซึ่งทําด้วยมือ ด้วยมือ
• ซึ่งใช้เป็นตัวนํา    สําหรับนํา
• สวมจนเก่า    ปล่อยเวลาผ่านไปด้วยความอดทน มีชีวิตยืนนานกว่า สวมใส่ได้นานกว่า ใช้ทนกว่า
• ซึ่งใส่ไว้จนเต็ม    แน่น แออัด