ซึ่งไม่อาจลืมได้ คือ

• ซึ่งลืมไม่ได้

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• ไม่     ว. มิ, คำปฏิเสธความหมายของคำที่อยู่ถัดไป เช่น ไม่กิน ไม่ดี, ถ้าอยู่ท้ายคำ ต้องมีคำ หา อยู่หน้า เช่น หากินไม่.
• อา     ๑ น. น้องของพ่อ, ( โบ ) เขียนเป็น อาว์ ก็มี. (อีสาน อา ว่า น้องสาวของพ่อ, อาว ว่า น้องชายของพ่อ). ๒ ( กลอน ) ว.
• อาจ     ว. กล้า ในคำว่า อาจหาญ; สามารถ เช่น เรื่องยาก ๆ อย่างนี้เขาทำได้ ผมไม่อาจทำได้อย่างเขา; เป็นคำช่วยกริยาบอกความคาดคะเน เช่น
• จล     จน ก. ไหว, สั่น, เช่น จลวิจล. ( ป. ).
• ลืม     ก. หายไปจากความจำ, นึกไม่ได้, นึกไม่ออก, เช่น เขาลืมความหลัง ลืมชื่อเพื่อน, ระลึกไม่ได้เพราะขาดความเอาใจใส่เป็นต้น เช่น ลืมทำการบ้าน
• ได     น. มือ. ( ข. ).
• ได้     ก. รับมาหรือตกมาเป็นของตัว เช่น ได้เงิน ได้ลูก ได้แผล; ใช้ประกอบท้ายคำกริยา มีความหมายต่าง ๆ แล้วแต่ความแวดล้อม คือ อาจ, สามารถ, เช่น เดินได้
• ซึ่งยังไม่อาจลืมได้    ยังคงอยู่ในความทรงจํา
• ซึ่งไม่อาจกําจัดได้    ซึ่งไม่สามารถเอาชนะได้ ซึ่งไม่อาจจัดการได้
• ซึ่งไม่อาจโต้แย้งไม่ได้    ซึ่งไมมีข้อสงสัย ซึ่งไม่อาจปฏิเสธได้
• ซึ่งไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้    ซึ่งไม่เปลี่ยนแปลง
• ซึ่งไม่อาจทําลายไม่ได้    ปลอดภัย
• ซึ่งไม่อาจจัดการได้    ซึ่งยากเกินกว่าจะเอาชนะได้ ซึ่งไม่สามารถเอาชนะได้ ซึ่งไม่อาจกําจัดได้
• ซึ่งไม่อาจทําให้เชื่อได้    ซึ่งยากเกินกว่าจะทําให้เชื่อได้