ซึ่งไม่ใช้กันแล้ว คือ

• พ้นสมัย
  ล้าสมัย
  เก่า
  โบราณ
  ซึ่งเลิกใช้แล้ว

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• ไม่     ว. มิ, คำปฏิเสธความหมายของคำที่อยู่ถัดไป เช่น ไม่กิน ไม่ดี, ถ้าอยู่ท้ายคำ ต้องมีคำ หา อยู่หน้า เช่น หากินไม่.
• ไม่ใช้     ประกาศห้ามใช้ ห้ามใช้
• ใช้     ก. บังคับให้ทำ เช่น ใช้งาน; จับจ่าย เช่น ใช้เงิน; เอามาทำให้เกิดประโยชน์ เช่น ใช้เรือ ใช้รถ; ชำระ ในคำว่า ใช้หนี้; ตอบแทน, ให้ทดแทน, เช่น
• กัน     ๑ ( ปาก ) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด เพศชาย พูดกับผู้เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. ๒ ว.
• แล     ๑ ก. ดู, มอง, เช่น สองตาก็ไม่อยากแล เหลียวซ้ายแลขวา, ทอดตาดูเพื่อให้รู้ให้เห็น, มักใช้เข้าคู่กับคำ ดู หรือ เห็น เป็น แลดู แลเห็น. ๒ ว.
• แล้     ว. สุดกำลังความสามารถ (ใช้แก่แขนหรือไหล่ที่กำลังหามหรือคอนเป็นต้น), มักใช้เข้าคู่กับคำ เต็ม เป็น เต็มแล้; แท้, จริง, ทีเดียว, ฉะนี้, เช่น
• แล้ว     ๑ ว. ลักษณะอาการกระทำใด ๆ เสร็จ สิ้น จบ ล่วงไป หรือสุดสิ้นลง เช่น กินแล้ว ทำแล้ว นอนแล้ว หรือต่อแต่นั้นเริ่มใหม่อีกระยะหนึ่ง
• ซึ่งไม่เห็นแก่ตัว    ซึ่งคํานึงถึงผู้อื่นก่อน ซึ่งไม่ละโมบ ซึ่งไม่เห็นแก่ได้ ซึ่งมีเมตตา
• ซึ่งเลิกใช้แล้ว    หมดสมัย ้ล้าสมัย ซึ่งตายไปแล้ว ซึ่งสูญสิ้น พ้นสมัย ล้าสมัย เก่า โบราณ ซึ่งไม่ใช้กันแล้ว
• ซึ่งตัดสินแล้ว    ซึ่งลงความเห็นแล้ว ซึ่งแน่นอน ซึ่งตัดสินใจแล้ว
• ซึ่งไม่มัว    กระจ่าง
• ซึ่งไม่ใช่มนุษย์    อมนุษย์
• ซึ่งไม่ใช้คําพูด    ซึ่งไม่เป็นคําพูด
• ซึ่งไม่ได้ใช้งาน    ซึ่งอยู่กับที่ ซึ่งไม่ทํางาน