ซุ้มจระนำ คือ

• น. ชื่อซุ้มท้ายวิหารหรือท้ายโบสถ์ เป็นช่องตัน มักเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูป.

• ซุ้ม     ๑ น. สิ่งที่เป็นพุ่มโดยมากปกคลุมด้วยต้นไม้หรือเถาวัลย์ มีทางลอดได้ เช่น ในป่าเถาวัลย์ขึ้นเป็นซุ้มเองตามธรรมชาติ,
• จร     ๑ จอน, จอระ-, จะระ- ว. ไม่ใช่ประจำ เช่น คนจร รถจร, แทรกแปลกเข้ามา เช่น โรคจร ลมจร. ก. ไป, เที่ยวไป; ประพฤติ. ( ป. , ส. ),
• จระนำ     จะระ- น. ซุ้มคูหาท้ายวิหารหรือท้ายโบสถ์มักเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูป เรียกว่า ซุ้มจระนำ. (ทมิฬ จาฬรัม ว่า หน้าต่าง).
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• นำ     ก. ไปข้างหน้า เช่น นำขบวน นำเสด็จ, ออกหน้า เช่น วิ่งนำ, เริ่มต้นโดยมีผู้อื่นหรือสิ่งอื่นตามหรือทำตาม เช่น นำสวด นำวิ่ง, พา เช่น นำเที่ยว นำไป
• แนะนำ    ก. ชี้แจงให้ทำหรือปฏิบัติ เช่น แนะนำให้ทำความดี แนะนำในการใช้ยา; บอกให้รู้จักกันตามธรรมเนียม.
• ลักษณะน่าจะเป็นความจริง    ความคล้ายกัน สิ่งที่ดูเหมือนเป็นของจริง เรื่องหรือข้อความที่ดูเหมือนเป็นความจริง
• ซึ่งพูดความจริง    ซื่อสัตย์ ซึ่งมีวาจาสัตย์
• ซึ่งมีมูลความจริง    ซึ่งดูเหมือนจริง
• ซึ่งเป็นความจริง    จริงจัง ตามความเป็นจริง
• ซึ่งทระนง    ถือตัว ถือยศ ทะนง โอหัง
• จรดพระนังคัล    ก. จดไถลงดินเพื่อไถนาในพระราชพิธีจรดพระนังคัลแรกนาขวัญ.
• ผู้แนะนำ    ตำแหน่งอุปทูต ที่ปรึกษา ที่ปรึกษากฎหมาย อุปทูต ทนายความ
• อมพะนำ    ว. นิ่งอึ้งไม่พูดจา, อำพะนำ ก็ว่า.
• อำพะนำ    ว. นิ่งอึ้งไม่พูดจา, อมพะนำ ก็ว่า.