ซุ้มคูหา คือ

• น. ซุ้มรอบพระปรางค์และพระเจดีย์สำหรับประดิษฐานพระพุทธรูป.

• ซุ้ม     ๑ น. สิ่งที่เป็นพุ่มโดยมากปกคลุมด้วยต้นไม้หรือเถาวัลย์ มีทางลอดได้ เช่น ในป่าเถาวัลย์ขึ้นเป็นซุ้มเองตามธรรมชาติ,
• คู     ๑ น. ร่องน้ำที่ขุดขึ้นเพื่อชักน้ำหรือเก็บน้ำไว้ใช้เป็นต้น เช่น คูสวน, ร่องน้ำที่ขุดขึ้นเพื่อเป็นเครื่องกีดขวางป้องกันที่นอกกำแพงเมือง เช่น
• คูหา     น. ถ้ำ; สิ่งก่อสร้างเป็นห้อง ๆ อย่างตึกแถว แต่ละห้องเรียกว่า คูหา, ลักษณนามเรียกสิ่งก่อสร้างเช่นนั้น เช่น ตึกแถวนี้มี ๑๐ คูหา;
• หา     ๑ ก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น
• ซึ่งคุ้มค่า    ซึ่งมีค่า
• ซุ่มคม    ก. ซ่อนความฉลาดไว้, ไม่อวดดี.
• ซ้อมค้าง    ก. พูดทึกทักเอาราวกับเป็นจริง.
• ซึ่งอ้อมค้อม    ซึ่งไกลประเด็น
• หามรุ่งหามค่ำ    ว. ตลอดวันตลอดคืน เช่น เที่ยวหามรุ่งหามค่ำ.
• หามรุ่งหามค่ํา    ตลอดวันตลอดคืน
• ซึ่งคลุ้มคลั่ง    ซึ่งเพ้อคลั่ง
• ซึ่งคุ้มครอง    ซึ่งป้องกัน ซึ่งอารักขา เกี่ยวกับprotectionism ซึ่งพิทักษ์
• ซึ่งยึดถืออุดมคติ    ซึ่งยึดมั่นอุดมการณ์
• ซึ่งไม่สมควร    ซึ่งไม่รอบคอบ ซึ่งไม่ระวัง ซึ่งไม่ถูกต้อง ซึ่งไม่เหมาะสม
• ซึ่งมีหาง    ซึ่งมีส่วนยื่นคล้ายหาง