ดักษก คือ
ดักสก
(แบบ) น. ช่างไม้. (ส. ตกฺษก; ป. ตจฺฉก).
- ดัก ๑ ก. คอยสกัด เช่น ดักทำร้าย, วางเครื่องดักสัตว์มีกับเป็นต้น เพื่อให้สัตว์เข้ามาติด เช่น ดักไก่ ดักนก. ๒ น. (๑) ชื่อปลาน้ำจืดขนาดเล็กชนิด
- กษ กระทรวงเกษตรและสหกรณ์
- ศิกษก สิก-สก, สิกสะกะ น. ผู้เล่าเรียน; ครู, ผู้สอน; ผู้รู้. (ส.).
- ศิกษกะ สิก-สก, สิกสะกะ น. ผู้เล่าเรียน; ครู, ผู้สอน; ผู้รู้. (ส.).
- ปักษกษัย ปักสะกะไส น. การสิ้นปักษ์.
- ภักษการ น. คนทำอาหาร, คนครัว. (ส.).
- บรรยเวกษก์ บันยะเวก น. ผู้ดูแลทั่วไป เป็นตำแหน่งในวิทยาลัย. (ส. ปริ + อว + อีกฺษก).
- กระดาษการ์ด การ์ด กระดาษแข็ง กระดาษแข็งทํากล่อง
- กษิดิ กะสิดิ, กะสีดิ (แบบ) น. แผ่นดิน. (ส. กฺษิติ), ในบทกลอนใช้เป็นส่วนหน้าสมาส แปลว่า พระเจ้าแผ่นดิน เช่น กษิดินทรทายทานแล้ว. (ส. กฺษิติ + อินฺทฺร), อนนว่ากษีดิศรสุริยทงงหลาย. (ส. กฺษิติ + อีศฺวร), อนนว่
- กษีดิ กะสิดิ, กะสีดิ (แบบ) น. แผ่นดิน. (ส. กฺษิติ), ในบทกลอนใช้เป็นส่วนหน้าสมาส แปลว่า พระเจ้าแผ่นดิน เช่น กษิดินทรทายทานแล้ว. (ส. กฺษิติ + อินฺทฺร), อนนว่ากษีดิศรสุริยทงงหลาย. (ส. กฺษิติ + อีศฺวร), อนนว่
- ทูษก ทู-สก (แบบ) น. ผู้ประทุษร้าย. (ส.; ป. ทูสก).
- รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง (สำ) ก. ทำไม่ดีหรือทำผิดแล้วไม่รับผิด กลับโทษผู้อื่น, รำชั่วโทษพากย์ ก็ว่า.
- ดักษณะ ดักสะนะ (แบบ) น. เครื่องตัดและกรางสิ่งของ มีมีด พร้า บุ้ง ตะไบ เป็นต้น; การตัด, การปอก, การทอน; ตัวหารเฉพาะ (วิชาเลข). (ส. ตกฺษณ; ป. ตจฺฉน).
- ดักษณี -สะนี น. ผึ่ง, ขวาน. (ส. ตกฺษณี; ป. ตจฺฉนี).
- ดักษัน น. คนตัดไม้, ช่างไม้. (ส. ตกฺษนฺ).
มือถือ