ทูษก คือ

• ทู-สก
  (แบบ) น. ผู้ประทุษร้าย. (ส.; ป. ทูสก).

• ทู     ๑ ( กลอน ) ว. สอง เช่น ลูกเสือสนองคำโคทู. ( เสือโค ). ๒ น. (๑) ชื่อปลาทะเลชนิด Rastrelliger brachysoma ในวงศ์ Scombridae ตัวยาวเรียว
• เศษกระดาษที่ทิ้งแล้ว    กระดาษที่ทิ้งแล้ว
• กรรษก    กัดสก (แบบ) น. ชาวนา. (ส. กรฺษก; ป. กสฺสก).
• ดักษก    ดักสก (แบบ) น. ช่างไม้. (ส. ตกฺษก; ป. ตจฺฉก).
• นิษกรม    นิดสะกฺรม (แบบ; กลอน) ก. เฉย, ปราศจากกิริยา, เช่น ใจเน่งนิษกรม. (อนิรุทธ์). (ส.).
• บริษการ    บอริสะกาน (แบบ) น. บริขาร. (ส. ปริษฺการ; ป. ปริกฺขาร).
• บุษกร    บุดสะกอน น. ดอกบัวสีน้ำเงิน, บัว; ชื่อช้างตระกูลปทุมหัตถีในพรหมพงศ์. (ส. ปุษฺกร).
• ปริษการ    ปะริดสะกาน น. บริขาร. (ส. ปริษฺการ; ป. ปริกฺขาร).
• ปุษกร    บุษกร บุษย์
• ภาษก    พาสก น. ผู้พูด. (ส.).
• ศิกษก    สิก-สก, สิกสะกะ น. ผู้เล่าเรียน; ครู, ผู้สอน; ผู้รู้. (ส.).
• ศิกษกะ    สิก-สก, สิกสะกะ น. ผู้เล่าเรียน; ครู, ผู้สอน; ผู้รู้. (ส.).
• อภิเษก    ก. แต่งตั้งโดยการทำพิธีรดน้ำ เช่นพิธีขึ้นเสวยราชย์ของพระเจ้าแผ่นดิน. (ส.; ป. อภิเสก).
• โฆษก    โคสก น. ผู้ประกาศ, ผู้โฆษณา, เช่น โฆษกสถานีวิทยุ; ผู้แถลงข่าวแทน เช่น โฆษกพรรคการเมือง. (ส.; ป. โฆสก ว่า ผู้ป่าวร้อง, ผู้โฆษณา).
• โมษก    ขโมย โจร โมษ