ตราภูมิ คือ

• (โบ) น. หนังสือประจำตัวสำหรับคุ้มค่าน้ำค่าตลาดสมพัตสรได้เพียงราคา ๑ ตำลึง. (ประกาศ ร. ๔), มักใช้เข้าคู่กับคำ คุ้มห้าม เป็น ตราภูมิคุ้มห้าม.

• ตร     หล่อ
• ตรา     ตฺรา น. เครื่องหมายที่มีลวดลายและทำเป็นรูปต่าง ๆ สำหรับประทับเป็นสำคัญ เช่น ตราพระราชสีห์ ตราพระคชสีห์ ตราบัวแก้ว,
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• ภู     ๑ น. ดิน, แผ่นดิน, โลก. ( ป. , ส. ). ๒ น. เนินที่สูงขึ้นเป็นจอม, เขา.
• ภูม     น. บ้าน. ( ข. ).
• ภูมิ     ๑ พูม, พูมิ-, พูมมิ- น. แผ่นดิน, ที่ดิน. ๒ พูม น. พื้น, ชั้น, พื้นเพ; ความรู้ เช่น อวดภูมิ อมภูมิ. ๓ พูม ว. สง่า, โอ่โถง, องอาจ,
• มิ     ๑ ว. ไม่ เช่น มิทราบ มิควร มิบังอาจ. ๒ ก. เฉย, ไม่ค่อยพูดจา, เช่น รามสูรได้ยินสิ้นสติลงนั่งมิจะทำกระไรได้. (บทระบำตลก พระราชนิพนธ์ ร.๕).
• อุตราภิมุข    อุดตะรา- ก. บ่ายหน้าไปทางทิศเหนือ. (ป., ส. อุตฺตราภิมุข).
• อัตราภาษีเพิ่ม    ภาษีส่วนเพิ่ม
• ฝ่าภยันตราย    ฝ่าอันตราย เสี่ยงอันตราย
• ลดอัตราภาษี    ยกเลิกการเก็บภาษี
• ดาราภาพยนตร์    ดาราจอเงิน ดาราหนัง นักแสดงจอเงิน นักแสดงภาพยนตร์
• วิชาภูมิศาสตร์    ภูมิศาสตร์
• ที่มีตรา    ที่มียี่ห้อ ที่มีแบรนด์ ที่มีชื่อสินค้า
• มินตรา    -ตฺรา น. ต้นกระถิน. (ช.).