ตรุย คือ

• ตฺรุย
  (โบ) น. กรุย เช่น มีตรุยปัก. (สามดวง).

• ตร     หล่อ
• ตรุ     ๑ ตฺรุ น. ที่ขังคน, ตะราง, เรือนจำนักโทษ, คุก. ๒ ตะรุ ( แบบ ) น. ต้นไม้. ( ป. , ส. ).
• รุ     ก. ระบายสิ่งที่ไม่ต้องการออกไป เช่น บริษัทรุคนงานเก่าออก พี่รุเสื้อผ้าให้น้อง.
• รุย     น. แมลงวัน. ( ข. ).
• ตรัย    ไตฺร ว. สาม, หมวด ๓, ใช้ในคำสมาส เช่น ตรัยตรึงศ์ รัตนตรัย. (ส.).
• กษัตริย์    กะสัด น. พระเจ้าแผ่นดิน, ใช้เต็มว่า พระมหากษัตริย์, คนในวรรณะที่ ๒ แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมีอยู่ ๔ วรรณะ ได้แก่ วรรณะพราหมณ์ วรรณะกษัตริย์ วรรณะแพศย์ และวรรณะศูทร. (ส. กฺษตฺริย ว่า ผู้ป้องกันภัย, ชาตินั
• กษัตริย์์    ราชา เจ้าแผ่นดิน ภูมิ บพิตร
• กษัตรีย์    กะสัดตฺรี (กลอน) น. กษัตริย์ เช่น พินทุทัตกษัตรีย์. (สมุทรโฆษ); เจ้าผู้หญิง เช่น อันว่าพระมหาสัตว์แลกษัตรีย์. (ม. คำหลวง วนปเวสน์).
• ฉกษัตริย์    ฉ้อกะสัด, ฉอกะสัด น. กษัตริย์ ๖ พระองค์, ชื่อกัณฑ์ที่ ๑๒ ของมหาชาติ.
• ชคัตตรัย    ชะคัดไตฺร (แบบ) น. โลก ๓ เช่น ชคัตตรยาพดง ว่า ผู้เป็นยอดของโลก ๓. (ม. คำหลวง วนปเวสน์).
• มธุรตรัย    น. ของอร่อยทั้ง ๓ คือ น้ำตาล น้ำผึ้ง เนย. (ส. มธุรตฺรย).
• ยันตร    ยันตฺระ-, ยัน น. ยนตร์. (ส.; ป. ยนฺต).
• ยันตร-    ยันตฺระ-, ยัน น. ยนตร์. (ส.; ป. ยนฺต).
• ยันตร์    ยันตฺระ-, ยัน น. ยนตร์. (ส.; ป. ยนฺต).
• ยืนตรง    ตรง ตั้งตรง สะโอดสะอง ยืนคอยที่ ยืนอยู่บริเวณ ยืนแถวๆ ยืดตัวตรง