ตฤตีย- คือ

• ตฺริตียะ-
  (แบบ) ว. ที่ ๓. (ส.; ป. ตติย).

• ตฤตีย     ตฺริตียะ- ( แบบ ) ว. ที่ ๓. ( ส. ; ป. ตติย).
• ฤต     รึด น. กฎ, วินัย, (เช่นในพระศาสนา); ธรรมเนียม, ความจริง, ความชอบธรรม. ( ส. ).
• ตี     ก. เอามือหรือไม้เป็นต้นฟาดหรือเข่นลงไป เช่น ตีเด็ก ตีดาบ, ตบเบา ๆ เช่น นอนตีพุง; บุให้เข้ารูป เช่น ตีขัน ตีบาตร; แผ่ให้แบน เช่น ตีทอง;
• ตฤตียะ    ตฺริตียะ- (แบบ) ว. ที่ ๓. (ส.; ป. ตติย).
• ตฤณมัย    ว. แล้วไปด้วยหญ้า, ทำด้วยหญ้า. น. สนามหญ้า. (ส.).
• พฤตินัย    (กฎ) น. ความหมายตามข้อเท็จจริง (ล. de facto), ต่างกับ นิตินัย คือ ความหมายตามกฎหมาย (ล. de jure).
• ตฤณ    ตฺริน, ตฺรินนะ- (แบบ) น. หญ้า. (ส.; ป. ติณ).
• ตฤณ-    ตฺริน, ตฺรินนะ- (แบบ) น. หญ้า. (ส.; ป. ติณ).
• ตฤท    ตฺริด (แบบ) ก. เจาะ, แทง. (ส.; ป. ตุท).
• ตฤป    ตฺริบ (แบบ) ก. อิ่ม, ให้อิ่ม, ให้กิน, เลี้ยง, กิน เช่น ตฤปตฤณ. (ส.; ป. ตปฺป).
• ตฤๅ    ตฺรี น. ปลา, โดยมากใช้ ตรี. (ข. ตฺรี).
• โดยพฤตินัย    adj. ที่มีความหมายตามข้อเท็จจริง คำตรงข้าม: โดยนิตินัย ตัวอย่างการใช้: เราจะกล่าวได้ว่าทวยราษฎร์ผู้มีสิทธิและใช้สิทธิเลือกตั้งเป็นองค์อธิปัตย์โดยพฤตินัย
• ฤตุ    รึ- น. ฤดู.
• ตฤษณา    ตฺริดสะหฺนา (แบบ) น. ความปรารถนา, ความอยาก, ความดิ้นรน. (ส.; ป. ตณฺหา).
• ภราตฤ    พะราดอน, พะราดา, พะราตฺระ-, พะราตฺรึ- น. พี่ชาย, น้องชาย. (ส. ภฺราตฺฤ; ป. ภาตา, ภาตุ).