ตฤๅ คือ

• ตฺรี
  น. ปลา, โดยมากใช้ ตรี. (ข. ตฺรี).

• ฤๅ     ๑ รือ เป็นรูปสระในภาษาสันสกฤต ซึ่งเป็นเสียงยาวของ ฤ เมื่อไทยนำมาใช้ออกเสียงเป็น รือ เช่น ฤๅษี. ๒ รือ ว. หรือ, อะไร, ไม่ใช่;
• ฤๅชุ    ว. ตรง, ซื่อ. (ส. ฤชุ).
• ฤๅดี    น. ฤดี, ความยินดี, ใจ.
• ฤๅษี    น. ฤษี, นักบวชพวกหนึ่ง มีมาก่อนพุทธกาล สละบ้านเรือนออกไปบำเพ็ญพรตแสวงหาความสงบ.
• ตฤณ    ตฺริน, ตฺรินนะ- (แบบ) น. หญ้า. (ส.; ป. ติณ).
• ตฤณ-    ตฺริน, ตฺรินนะ- (แบบ) น. หญ้า. (ส.; ป. ติณ).
• ตฤท    ตฺริด (แบบ) ก. เจาะ, แทง. (ส.; ป. ตุท).
• ตฤป    ตฺริบ (แบบ) ก. อิ่ม, ให้อิ่ม, ให้กิน, เลี้ยง, กิน เช่น ตฤปตฤณ. (ส.; ป. ตปฺป).
• ดังฤๅ    ว. เช่นไร, เหตุไร, ไฉน.
• ธูปฤๅษี    ดู กกช้าง.
• ฤๅชุตา    น. ความตรง, ความซื่อสัตย์.
• ฤๅทัย    น. ฤทัย, ใจ, ความรู้สึก.
• ฤๅษีผสม    น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Plectranthus scutellarioides (L.) R. Br. ในวงศ์ Labiatae ใบมีสีต่าง ๆ ขอบใบจักเป็นรูปฟันปลา, ฤๅษีผสมแล้ว หรือ ฤๅษีผสมเสร็จ ก็เรียก.
• ฤๅสาย    น. คำเรียกผู้เป็นใหญ่เช่นกษัตริย์.
• ฤๅเยา    ว. มิใช่เยา, มิใช่น้อย, ไม่เยา.