ตะข้อง คือ

• กระชัง

• ตะ     ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
• ข้อ     น. ส่วนที่อยู่ระหว่างปล้องของไม้ไผ่หรืออ้อยเป็นต้น, ส่วนตรงที่ของ ๒ สิ่งมาต่อกัน เช่น ข้อต่อท่อประปา; ตอนหนึ่ง ๆ, ชิ้นหนึ่ง ๆ, ท่อนหนึ่ง ๆ, เช่น
• ข้อง     ๑ น. เครื่องจักสานสำหรับใส่ปลา ปู เป็นต้น รูปคล้ายตะกร้าปากแคบอย่างคอหม้อดิน ก้นสี่เหลี่ยมจัตุรัส มีขนาดต่าง ๆ. ๒ ก. ติดอยู่.
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ตะขิดตะขวง    ก. อาการที่ทำโดยไม่สนิทใจหรือไม่สะดวกใจเพราะกระดากอายเป็นต้น.
• ตะขบ    น. (๑) ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Flacourtia วงศ์ Flacourtiaceae เช่น ตะขบไทย (F. rukam Zoll. et Moritzi) ต้นมีหนาม ผลกลม สุกสีม่วงแดงหรือแดงเข้ม รสหวาน รากใช้ทำยาได้. (๒) ชื่อไม้ต้นชนิด Muntingia cal
• ตะขอ    ดู ตาขอ.
• ตะขาบ    ๑ น. ชื่อสัตว์ที่มีลำตัวและขาเป็นปล้อง มีหลายวงศ์ หัวและลำตัวยาวแบนหรือค่อนข้างแบน มีจำนวนปล้อง ๑๕-๒๓ ปล้อง แต่ละปล้องมีขา ๑ คู่ไปจนถึงปล้องสุดท้ายหรือเกือบสุดท้าย ขามี ๕-๗ ปล้อง ทอดออกไป ด้านข้างขอ
• ใช้ตะขอ    ยึดด้วยตะขอ
• รองเท้าแตะของผู้หญิง    เครื่องปั่นฝ้าย
• ตะขิดตะขวงใจ    อาย กระดาก ขวยใจ เหนียมใจ
• ตะขอพ่วง    จานต่อเพลา สิ่งที่พ่วง อุปกรณ์ต่อเชื่อม เครื่องต่อ
• ตะขอสับ    ขอสับ ตะขอประตู ขอสับประตู ขอสับหน้าต่าง ตะขอเกี่ยวหน้าต่าง
• ติดตะขอ    เกี่ยว ติดขอ
• ไม้ตะขาบ    จะขาบ ตะขาบ

• เมื่อน้ำหลากใช้ไซ ส้อน ยอ โมร่ ไปดักจับปลาจับกุ้ง ส่วนแห เบ็ดทง เบ็ดราว ตะข้อง สุ่ม เจ้ย ใช้จับปลาตามหนองน้ำ ลำคลอง ปลาจึงเป็นอาหารหลักของคนใต้