ตะขบ คือ

• น. (๑) ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Flacourtia วงศ์ Flacourtiaceae เช่น ตะขบไทย (F. rukam Zoll. et Moritzi) ต้นมีหนาม ผลกลม สุกสีม่วงแดงหรือแดงเข้ม รสหวาน รากใช้ทำยาได้.
  (๒) ชื่อไม้ต้นชนิด Muntingia calabura L. ในวงศ์ Tiliaceae ต้นไม่มีหนาม ผลกลมเล็กกว่าตะขบไทย สุกสีม่วงแดง รสหวาน, ตะขบฝรั่ง ก็เรียก.

• ตะ     ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
• ขบ     ๑ ก. เอาฟันเน้นเพื่อให้แตก เช่น ขบเมล็ดแตงโม, เอาฟันเน้นกัน เช่น ขบฟัน; กัด เช่น หมาใดตัวร้ายขบ บาทา. ( โลกนิติ );
• ตะขบฝรั่ง    ดู ตะขบ (๒).
• ตะขิดตะขวง    ก. อาการที่ทำโดยไม่สนิทใจหรือไม่สะดวกใจเพราะกระดากอายเป็นต้น.
• ตะขอ    ดู ตาขอ.
• ตะขาบ    ๑ น. ชื่อสัตว์ที่มีลำตัวและขาเป็นปล้อง มีหลายวงศ์ หัวและลำตัวยาวแบนหรือค่อนข้างแบน มีจำนวนปล้อง ๑๕-๒๓ ปล้อง แต่ละปล้องมีขา ๑ คู่ไปจนถึงปล้องสุดท้ายหรือเกือบสุดท้าย ขามี ๕-๗ ปล้อง ทอดออกไป ด้านข้างขอ
• ตะข้อง    กระชัง
• ใช้ตะขอ    ยึดด้วยตะขอ
• ตะขิดตะขวงใจ    อาย กระดาก ขวยใจ เหนียมใจ
• ตะขอพ่วง    จานต่อเพลา สิ่งที่พ่วง อุปกรณ์ต่อเชื่อม เครื่องต่อ
• ตะขอสับ    ขอสับ ตะขอประตู ขอสับประตู ขอสับหน้าต่าง ตะขอเกี่ยวหน้าต่าง
• ติดตะขอ    เกี่ยว ติดขอ
• ไม้ตะขาบ    จะขาบ ตะขาบ
• ตะเข้ขบฟัน    น. เรียกข้อไม้ตะพดที่ซ้อนกันและมีตาขบกัน.
• คล้ายตะขอ    งอคล้ายตะขอเป็นตะขอ ติดยาเสพติด ถูกครอบงำ เกี่ยวกับหรือคล้ายนกอินทรีย์ เป็นรูปขอ เป็นรูปปากนกอินทรีย์